نقش محرک های رشد در بهبود عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک لوبیا قرمز تحت سطوح مختلف آبیاری در شهرستان خوی (.Phaseolus vulgaris L)
محورهای موضوعی : پژوهش های به زراعیمحمد کاظم علیلو 1 , محسن رشدی 2 , ساسان رضادوست 3 , جواد خلیلی محله 4
1 - دانشجوی دکتری اگروتکنولوژی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
2 - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
3 - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
4 - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران
کلید واژه: اسید هیومیک, شاخص برداشت, عملکرد پروتئین, محرک رشد, میزان آب نسبی برگ,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی واکنش عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک لوبیا قرمز به کاربرد محرکهای رشد تحت سطوحمختلف آبیاری، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار درروستای پیرموسی شهرستان خوی طی سال 1400اجرا گردید. آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطحآبیاری در 11 ،8و 14روز یکبار و ترکیبات محرک رشد به عنوان عامل فرعی در 5سطح شامل مصرف اسیدهیومیک همراه آب آبیاری، محلول پاشی آمینو اسید، محرک ریشه زایی، پتاسیم و عدم کاربرد محرکهای رشد(شاهد) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که آبیاری بر تمام صفات مورد بررسی و مواد محرک رشد نیز برمحتوی آب نسبی برگ، کلروفیل ، aدرصد پروتئین، تعداد شاخه جانبی، عملکرد دانه و شاخص برداشت تاثیرمعنی داری داشت. اثرمتقابل دو عامل بر تعداد شاخه جانبی، عملکرد دانه، شاخص برداشت و درصد پروتئیندانه معنیدار بود. کاربرد اسید هیومیک موجب افزایش عملکرد دانه شد و با افزایش کمبود آب تاثیر اسیدهیومیک بر افزایش عملکرد دانه محسوس بود. بیشترین عملکرد دانه به میزان 3076/12کیلوگرم در هکتار درسطح آبیاری 8روز یکبار و تیمار هیومیک اسید و کمترین مقدار این صفت نیز به میزان 1220/96کیلوگرم درسطح آبیاری 14روز یکبار و تیمار شاهد مشاهده گردید. به نظر میرسد افزایش فاصله آبیاریها در طول فصلرشد منجر به افت عملکرد و تنزل خصوصیات فیزیولوژیک از جمله شاخص سطح برگ، کلروفیل و محتوی آبنسبی برگ گردید و مصرف ترکیباتی مانند هیومیک اسید توانست تا حدودی اثرات کاهشی تنش خشکی راتعدیل نماید
An experiment in the form of split-plot design with randomized complete blocks was performedin three replications in Pyrmosi village of Khoi city during 1400 in order to evaluate theresponse of yield and physiological properties of red beans to the application of growthpromoters under different irrigation levels. Irrigation was considered as the main factor in threeirrigation levels, i.e., once in 8, 11 and 14 days, and the growth promoting compounds wereviewed as the secondary factors in 5 levels, i.e., the use of humic acid mixed with irrigationwater, amino acid foliar spraying, rooting stimulant, potassium and non-use of growthpromoters was (control). The results of analysis of variance indicated that irrigation had asignificant impact on all the traits studied, and the growth promoters affected the leaf relativewater content, chlorophyll a, protein percentage, number of lateral branches, seed yield, andharvest index significantly. The interaction of the two factors had significant effects on thenumber of lateral branches, seed yield, harvest index, and seed protein percentage. Theapplication of humic acid resulted in increased seed yield, and as the water deficit increased, theeffect of humic acid on increasing seed yield became significant. The highest seed yield was3076.12 kg per hectare observed in the irrigation level of once every 8 days and under thehumic acid treatment, and the lowest level of this trait was 1220.96 kg observed in the irrigationlevel of once 14 days and under the control treatment. It seems that increased irrigation intervalduring the growing season led to yield loss and degradation of physiological properties such asleaf area index, chlorophyll, and leaf relative water content, and the use of compounds such ashumic acid moderated the decreasing drought stress effects to some extent.
_||_