چکیده امنیت غذایی یکی از اصلی ترین شرایط تحقق امنیت ملی و یکی از کارکردهای مهم بخش کشاورزی است. سنجش امنیت غذایی و شناسایی تاثیر توسعه کشاورزی بر آن برای سیاست‌گذاری بهتر در زمینه غذا اهمیت دارد. از این رو، هدف این مطالعه بررسی تأثیرتوسعه کشاورزی و سایر متغیرهای اقتصاد کلان بر امنیت غذایی و زیرشاخص های آن (دسترسی به غذا ، توانایی اقتصادی برای خرید غذا و بهداشت غذا) در 64 کشور در حال توسعه است. برای این منظور، از روش‌های پانل‌دیتا و داده‌های کشورهای در حال توسعه در دوره 1397-1387 استفاده می‌شود. نتایج نشان می‌دهد توسعه بخش کشاورزی (افزایش ارزش افزوده بخش کشاورزی) با بهبود دسترسی به غذا، موجب ارتقای امنیت غذایی می‌شود. تولید ناخالص داخلی تأثیر مثبتی بر امنیت غذایی دارد. به طوری که هر سه بعد امنیت غذایی با افزایش درآمد بهبود می‌یابند. افزایش قیمت با کاهش دسترسی به غذا و کاهش قدرت خرید، امنیت غذایی را کاهش می‌دهد. افزایش شهرنشینی در ابعاد مختلف تأثیرات مختلفی بر امنیت غذایی دارد، اما به طور کلی امنیت غذایی را کاهش می دهد. تفاصيل المقالة

در دو دهه اخیر، در سراسر دنیا کشاورزی قراردادی به عنوان ابزای جهت استفاده کاراتر از منابع استفاده شده است اما این موضوع در کشور ما مورد غفلت قرار گرفته و فقط در چند محصول انگشت شمار به صورت محدود از کشاورزی قرادادی بهره برده شده است. با توجه به اهمیت کشاورزی قراردادی، در این پژوهش به بررسی مزایای کشاورزی قراردادی پرداخته و به منظور شناسایی عوامل اثرگذار بر موفقیت آن، به مطالعه کشت قرادادی گوجه‌فرنگی در استان کرمانشاه پرداخته شد. برای انجام این پژوهش به اسناد کتابخانه‌ای مراجعه و اطلاعات مطالعه با انجام مصاحبه ساختار یافته با 280 کارشناسان شرکت پشتیبان و کشاورز (با استفاده از فرمول کوکران و نمونه‌گیری تصادفی ساده) طرف قرارداد جمع‌آوری شد و با روش تحلیل فرایند شبکه (ANP) به تجریه و تحلیل اطلاعات پرداخته شد. نتایج مطالعه نشان داد که کشاورزی قراردادی گوجه‌فرنگی در استان کرمانشاه منجر به 65 درصد افزایش در عمکلرد و 11 درصد کاهش در مصرف آب شده و کشاورزان همواره گوجه فرنگی را با قیمت بالاتر از قیمت بازار به شرکت پشتیبان فروخته‌اند. افزایش درآمد در هکتار با وزن 0.097 کلیدی‌ترین عامل از منظر کشاورزان و متغیر کنترل قیمت مواد خام مورد نیاز شرکت با وزن 0.117 اصلی‌ترین عامل موفقیت کشاورزی قراردادی در منطقه است. با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می‌شود که کشت قراردادی در اولویت‌های اجرایی دولت قرار گرفته و الزامات تشویقی برای توسعه آن در مناطق و محصولات مختلف در نظر گرفته شود. از جمله راهکارهای ترویج کشت قراردادی کمک به صادرات محصولات تولیدی شرکت پشتیبان است. تفاصيل المقالة