زمینه و هدف: میزان غلظت PM2.5 (ذرات معلق کمتر از 5/2 میکرون) به دلیل مضرات آن بر سلامت انسان، به یک نگرانی عمومی در شهرها مبدل شده است. در این پژوهش، با توجه به اهمیت موضوع آلودگی هوا، اثر شرایط ترافیک شهری بر روی انتشار آلاینده هوای شهری (PM2.5) با استفاده از مدل رگرسیون وزنی جغرافیایی (GWR) و درون‌یابی به روش وزن دهی معکوس فاصله (IDW) با بهره‌گیری از نرم‌افزار ArcGIS 10.5 مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: داده‌های غلظت PM2.5 در سال 1398 از 9 ایستگاه‌های سنجش آلودگی هوای شهرداری اصفهان، داده‌های بلوک جمعیتی و میزان تردد خودرو در شهر جمع‌آوری و وارد مدل GWR گردید و تهیه نقشه پهنه بندی غلظت آلاینده (به‌صورت فصلی) به روش IDW انجام گرفت.یافته ها: پس از اجرای رگرسیون وزنی جغرافیایی روی پارامترهای مدل، به منظور ارزیابی اعتبار مدل، مقدار R2 محاسبه و به جهت بررسی آزمون خودهمبستگی مکانی از شاخص موران استفاده گردید. نزدیک بودن R2 ذرات معلق به عدد 1 نشان دهنده کارایی بالای مدل است. نتایج شاخص موران نشان داد که مدل GWR مدل خوبی برای بررسی الگوی زمانی مکانی ذرات معلق بوده است.بحث و نتیجه گیری: پس از مقایسه نقشه‌ها و بررسی پارامترهای ضریب تعیین، مشخص گردید که تردد خودرو و جمعیت (متغیرهای مستقل) بر روی افزایش آلاینده PM2.5 تأثیر مستقیم دارد. همبستگی بالایی با میزان R2=0.75 بین آلاینده PM2.5، و متغیرهای مستقل، به خصوص در فصل تابستان مشاهده شد. تفاصيل المقالة