زمینه و هدف: در خانه های امروزی ارتباط با طبیعت کم رنگ شده و ساکنان در حال حرکت به‌سوی تخریب محیط‌زیست پیرامون خود هستند. مساله این پژوهش، چگونگی ارتباط با طبیعت به‌عنوان یکی از اصول توسعه پایدار زیست‌محیطی در مسکن است و درصدد پاسخ به این پرسش است که ویژگی‌های مسکن سازگار با طبیعت در راستای تحقق اهداف پایداری زیست‌محیطی کدام‌اند؟ روش بررسی: جمع‌آوری اطلاعات از طریق متون کتابخانه‌ای صورت گرفته، سپس با تجزیه‌وتحلیل کیفی و روش توصیفی تحلیلی به تجزیه‌وتحلیل محتوای آن‌ها پرداخته است. در این راستا مؤلفه‌ها، اصول و جملات کلیدی پیرامون 3حوزه پایداری، طبیعت و مسکن استخراج گردید. بعدازآن مؤلفه‌ها و نکات به‌دست‌آمده دسته‌بندی شد. در ادامه نگارندگان به‌منظور دست‌یابی به ویژگی‌های مسکن موردنظر، به تحلیل و تطبیق این مؤلفه‌ها نسبت به یکدیگر پرداختند. درنهایت فهرستی شامل اقداماتی جهت تحقق این ویژگی ها حاصل گردید. یافته‌ها: نتایج حاکی از لزوم توجه به اقداماتی در راستای ارتباط بی‌واسطه با طبیعت، احیای محیط‌های طبیعی و همچنین حفظ منابع طبیعی، کاهش مصرف انرژی و افزایش دریافت نور خورشید، کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، هم گونی فرم و شکل ساختمان با محیط‌زیست و نحوه انتخاب و استفاده از مصالح در پروسه طراحی خانه هستند. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد با مدنظر قرار دادن حضور مستمر طبیعت در سازمان‌دهی فضاهای مسکن، حفظ پوشش گیاهی وضع موجود، احترام به شکل طبیعی سایت و ... بتوان مسکنی طراحی نمود که در جهت تقویت ارتباط ساکنان با طبیعت و در راستای اصول پایداری زیست‌محیطی مؤثر افتد. تفاصيل المقالة