زمینه و هدف: فضاهای شهری، محیط زندگی انسان و فعالیت های او به شمار می رود و جرایم به عنوان عامل مخرب اجتماعی از سوی انسان در این فضاها صورت می گیرد. از جمله معضلات مهم در فضاهای شهری که کیفیت زندگی و احساس امنیت شهروندان را تحت تأثیر قرار می دهد وقوع جرائم شهری است، که فاکتورهای مدیریت و برنامه ریزی شهری، فضاهای آشفته شهری و عوامل اجتماعی اقتصادی نقش مؤثری در وقوع یا بازدارندگی آن ایفا می کنند. این مقاله با روش میدانی به بررسی نقش روشنایی در کاهش جرایم شهری و ارتباط میان تعداد جرم و میزان روشنایی محیط در محله کیانپارس در شهر اهواز پرداخته است.روش بررسی: مقاله حاضر با روش توصیفیتحلیلی انجام گرفته است. در بخش توصیفی از آمار و اطلاعات مستخرج از سالنامه آماری 1397، اداره کل دادگستری استان خوزستان و کلانتری محله و داده های میدانی استفاده شده و در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزارهای GIS و نسخه 19 SPSS انجام شده است.یافته ها: بررسی ها نشان می دهد مجرمان در انتخاب زمان و مکان بزهکاری کاملا منطقی عمل می کنند و مناسب ترین و کم خطرترین مکان ها و مناطقی که از نظر نور پردازی ضعیف هستند را برای اعمال مجرمانه برمی گزینند و رابطه معکوسی بین وقوع جرم و روشنایی وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: نتایج کلی حاکی از آن است که از مجموع 275 جرم واقع در فضاهای عمومی و خصوصی، تعداد 200 مورد در گستره نوری شماره یک با کمترین میزان روشنایی و تعداد 19 مورد در گستره نوری شماره 4 با بیشترین میزان روشنایی روی داده است و همچنین بررسی ها نشان میدهد که وضعیت ضعیف نورپردازی در کیانپارس منجر به کاهش امنیت و بروز جرائمی از قبیل سرقت شده است و به طور کلی سامانه نورپردازی محل مورد مطالعه، ناکارا و مغایر با اصول CPTED ارزیابی شد. تفاصيل المقالة