مقدمه: فرسودگی شغلی به عنوان مشخصه اصلی استرس شغلی نوعی واکنش تأخیری به عوامل مزمن تنش زای محل کار است و از مهم‌ترین عواملی که ممکن است آن را پیش بینی کند واکنش های هیجانی است. روش پژوهش: این پژوهش بر مبنای هدف کاربردی و بر اساس نحو گردآوری داده ها از نوع توصیفی پیمایشی است که جامعه آماری تحقیق کلیه پرستارانی بودند که در بیمارستان های تأمین اجتماعی تهران مشغول به کار بودند و از بین این افراد 194 نفر با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه های استرس شغلی استاینمتز (1977)، فرسودگی شغلی گلدارد (۱۹۸۹) و واکنش‌های هیجانی DASS21 اطلاعات لازم جمع آوری گردید .که روایی آنها از طریق روایی محتوا و روایی همگرا و پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزار ایموس و لیزرل استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد استرس شغلی در سطح معنی‌داری 0/01 و اضطراب، استرس و افسردگی با سطح معنی‌داری 0/05 با فرسودگی شغلی ارتباط مثبت دارد. هم‌چنین استرس شغلی به طور مثبت بر واکنش هیجانی اثر داشته، بنابراین استرس شغلی به طور غیر مستقیم با میانجی‌گری واکنش هیجانی بر افسردگی شغلی در پرستاران تاثیر دارد. نتیجه‌گیری: با شناخت منابع استرس‌زا و راه کارهای مقابله با آن می‌توان به کاهش، کنترل و درمان فرسودگی شغلی در پرستاران کمک نماییم. تفاصيل المقالة