مقدمه: اولین گام جهت پیش‎گیری و کاهش شیوع اعتیاد در جامعه و نیز کمک به معتادین، شناسایی وضعیت سلامت روانی و کیفیت زندگی آن‎ها می‎باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی وضعیت سلامت روانی و کیفیت زندگی معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان ساری بوده است. روش پژوهش: مطالعه حاضر کاربردی بوده که به روش توصیفی و مقطعی در سال 1391بر روی 351 نفر از معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان ساری به‎صورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش‎نامه‎های سلامت روان (GHQ)، کیفیت زندگی (SF17) به دست آمده است داده‎ها پس از جمع‎آوری از طریق نرم‎افزار SPSS و آزمون آماری کای ‌دو مرتبط مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‎ها: 1/70 % افراد، سلامت روان تاحدی مطلوب و 1/11% افراد، سلامت روان نامطلوب داشتند. همچنین 5/67 درصد افراد، کیفیت زندگی تاحدی مطلوب و 6/23 % افراد، کیفیت زندگی نامطلوب داشتند. بین سلامت روان با شغل (041/0 = P) و تحصیلات (023/0 = P) ارتباط معنی‎دار وجود داشت. به‎علاوه بین کیفیت زندگی افراد با وضعیت تأهل و تحصیلات نیز ارتباط معنی‎داری وجود داشت (001/0 = P). اما بین سلامت روان با سن، جنسیت و وضعیت تأهل و نیز بین کیفیت زندگی با سن، جنسیت و شغل ارتباط معنی‎داری وجود نداشت. نتیجه‎گیری: با توجه به نتایج به‎دست آمده، سلامت روانی و کیفیت زندگی واحدهای مورد پژوهش چندان مطلوب نبوده که می‎توانند مستعد اختلالات روانی دیگر نیز باشند. بنابراین توجه ویژه مسئولین به این گروه ضروری می‎باشد. کلیدواژه‎ها: سلامت روانی، ترک اعتیاد، کیفیت زندگی ،ساری تفاصيل المقالة

مقدمه: تأمین کیفیت خدمات و مراقبت‌های بهداشتی درمانی بدون رعایت موازین اخلاقی و رعایت حقوق بیمار امکان پذیر نمی‌باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش ارائه دهندگان خدمات سلامت از منشور حقوق بیماران در بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در 1387 انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی بود و به شیوه توصیفی مقطعی انجام شد. در این مطالعه نیمی از افراد جامعه پژوهش به طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای سیستماتیک مورد مطالعه قرار گرفته و پرسشنامه‌ای محقق ساخته مشتمل بر 39 سؤال عمومی اختصاصی جهت تکمیل در اختیار آنان قرار گرفت. اعتبار محتوایی پرسشنامه توسط اساتید و کارشناسان مرتبط تأیید و پایایی آن از طریق آزمون بازآزمون احراز که برابر 0.897 بود. پرسشنامه‌ها بی‌نام بوده و محرمانه بودن اطلاعات شرکت‌کنندگان رعایت شد. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: 53.3 درصد مصاحبه شدگان اعلام نمودند که با منشور حقوق بیمار به طور کامل آشنایی دارند. 31.9 درصد از افراد مورد مطالعه اطلاعات خود را در حین تحصیل کسب نموده و 18.1 درصد از طریق کارگاه‌ها و سمینارهای آموزشی به دست آورده بودند. برلی 84.1 درصد از افراد تا زمان پژوهش دوره آموزشی از سوی بیمارستان در این زمینه برگزار نگردیده بود. میانگین نمرات آگاهی برابر 36.9 از 45، میانگین نمرات نگرش برابر 76.9 از 90 بود. بین نمرات آگاهی و نگرش ارتباط معناداری مشاهده گردید(p=0.001) نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین آگاهی و نگرش پیشنهاد می‌گردد که بیمارستان‌ها برنامه‌های برای آموزش منشور حقوق بیماران برای پرسنل خود داشته باشند. تفاصيل المقالة

The relations between Iran and Russia in recent years has turned the concludinga strategic and long-term agreement into a dominant debate among experts. Thisattempt can be considered as an important step into strengthening strategicrelations Iran-Russia, which is based on the mutual interests of the parties andextending their interaction in a long-term period. Despite the diversity andmultiplicity of issues contained in this agreement, relations between the twocountries during the past twenty years have proved that this agreement inpractice and especially in terms of economic goals has not been able to affect thetotality of the relations between the two countries and it is a solid basis forChange in the relations between the two countries. Basically, the relationsbetween the two countries during these years has been less based on the attentionand reliance on this agreement, and the strategic transformation that has takenplace in the cooperation of the two countries in the field of regional issues suchas the Syrian crisis is the product of the understanding of the military andpolitical elites of the two countries on the time requirements and developmentsand therefore, strategic cooperation between them in the region was inevitable.For this reason, the agreement cannot be considered as a substitute for thecomprehensive strategic cooperation document. The document of strategiccooperation Iran-Russia should be a starting point and a great departure for new,all-round and multifaceted relations with Russia and become the basis for turningMoscow into a long-term strategic partner of the Islamic Republic of Iran. Inorder to achieve such a document, it is very important to accurately assess thepotential and actual capacities and resources that advance the relations betweenthe two countries and to identify the opportunities and obstacles for it. In thepresent article, while trying to explain the conceptualization of the nature ofstrategic relations, the most important factors promoting this type of relationsbetween Iran and Russia are pointed out, and in addition to explaining some ofthe challenges and limitations of this process, also the requirements of it will beexplained. تفاصيل المقالة