هدف از این تحقیق، ارائه الگوی مدیریت ریسک رمزارزها در ایران با کمک رویکرد ترکیبی (کیفی و کمی) است. در بخش کیفی با نظرخواهی از 20 نفر از خبرگان حوزه رمزارزها و بلاکچین و از طریق پرسشنامه باز، مدل مفهومی طراحی شد. در مرحله کمی با نمونه آماری 102 نفر از کارشناسان حوزه نظام پرداخت‌ها، مدل با رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری آزمون شد. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات در دو بخش مدل اندازه‌گیری و ساختاری انجام پذیرفت. ویژگی‌های فنی مدل شامل پایایی، روایی همگرا و واگرا بررسی گردید. در بخش ساختاری نیز فرضیه‌های تحقیق ارزیابی شد. نتایج نشان می‌دهد ریسک‌های حقوقی و فقهی، تکنولوژیکی، سیاسی/امنیتی و اقتصادی ازجمله ریسک‌های مؤثر بر به‌کارگیری رمزارزها می‌باشد. تأثیر به‌کارگیری رمزارزها بر بهره‌مندی از منافع آن نیز مثبت به‌دست‌آمد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت هرچند فناوری بلاکچین و رمزارزها مخاطرات گوناگونی دارد ولیکن مزایای بسیاری دارد که دولت‌ها می‌توانند با برنامه‌ریزی‌های مناسب و کارشناسی از آن بهره‌مند شوند.