زمینه و هدف: تلاش سازمان‌ها برای برآورده کردن انتظارات ذینفعان کلیدی خود موجب ارتقای بهره‌وری پایدار آن‌ها و تامین منافع جامعه می‌شود. از میان عوامل گوناگونی که می‌توانند به ترویج مسئولیت اجتماعی سازمانی مساعدت کنند در این پژوهش به نقشی که دولت از طریق خط‌مشی‌های عمومی در این زمینه ایفا می‌کند پرداخته شده است. روش: این پژوهش کاربردی با روش کمی انجام شده است. به این منظور میزان اهمیت و اولویت انواع نقش‌های دولت در این زمینه در قالب چهار نوع اصلی خط‌مشی‌ عمومی ارزیابی و رتبه‌بندی شده است. داده‌ها با نظرسنجی از خبرگان به کمک پرسشنامه گردآوری شده و با روش تصمیم‌گیری بهترین بدترین تجزیه و تحلیل شده است. یافته‌ها: میزان اهمیت و تاثیرگذاری انواع نقش‌های دولت در این زمینه و همچنین تاثیرگذاری چهار نوع اصلی خط‌مشی عمومی (خط‌مشی‌های تنظیمی، تسهیل‌گرانه، شراکتی و تأییدی) متفاوت اما قابل تایید است. نتیجه‌گیری: سازمان‌های عمومی می توانند با استفاده از این چهار نوع خط‌مشی میزان تمایل و التزام سازمان‌ها به عمل به مسئولیت‌های اجتماعی خود را ارتقا دهند. ترکیب بهینه این خط مشی‌ها به شرابط موجود و میزان تمایل و توانایی بخش خصوصی و جامعه مدنی برای مشارکت فعال در این زمینه بستگی دارد. یافته‌های این پژوهش می‌تواند به عنوان راهنمایی آگاهی‌بخش و کارساز در این راه مورد استفاده قرار گیرد. تفاصيل المقالة