زمینه: مدیریت صحیح دانش باعث کسب مزیت رقابتی برای سازمان‌‌ها و در نهایت کسب موفقیت بیشتر و نهایتا تعالی سازمانی می‌شود. از اینرو بقای سازمان ‌ها وابسته به مدیریت اثربخش دانش، است. هدف: هدف این پژوهش سطح بندی آسیب‌‌های توسعه مدیریت دانش در دانشگاه‌ها در ‌چهارچوب مدل سه شاخگی و رویکرد ساختاری تفسیری است تا از این طریق بتوان مدیریت دانش را در بهترین شکل ممکن توسعه داد . روش تحقیق: جامعه آماری کلیه متخصصان حوزه ی مدیریت آموزش عالی، اساتید و کارشناسان ستادی در دانشگاه‌های استان کرمان می باشند که با روش نمونه گیری هدفمند، 32 نفر نمونه پژوهش را تشکیل دادند. داده های پژوهش نیز از طریق مصاحبه های باز و نیمه ساخت یافته در بین گروه نمونه به دست آمدند. ‌آسیب‌های مدیریت دانش در ‌چهارچوب مدل سه‌شاخگی شامل ابعاد رفتاری، محیطی و ساختاری مشخص شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج تحلیل‌ها، اصلی ترین ‌آسیب‌های توسعه مدیریت دانش در بعد ‌رفتاری عبارت اند از: ریسک پذیری پایین و عدم تعهد مدیران و کارکنان نسبت به مدیریت دانش، در بعد ‌آسیب‌های محیطی نبود نیاز و تقاضای مدیریت دانش از سوی جامعه و در بعد ‌آسیب‌های ساختاری عدم شفافیت و تسهیل گری مقررات و دستورالعمل‌ها و مبهم بودن مأموریت. همچنین نتایج بدست آمده نشان می دهد که اصلی ترین عوامل تاثیرپذیر در بعد ‌آسیب‌های رفتاری، عبارت اند از انگیزه و کار تیمی پایین و عدم رضایت شغلی کارکنان، در بعد ‌آسیب‌های محیطی نبود زمینه بها دادن به نظرات افراد در ایجاد تغییرات و در بعد ‌آسیب‌های ساختاری نامشخص بودن مأموریت و استراتژی‌‌ها در دانشگاه‌ها و عدم توجه به برنامه ریزی لازم در زمینه ‌پیاده‌سازی. نتیجه‌گیری: مهمترین دست آورد پژوهش این است که به منظور رفع آسیبهای توسعه مدیریت دانش لازم است تا در بعد رفتاری ریسک پذیری پایین و عدم تعهد مدیران وکارکنان نسبت به مدیریت دانش به عنوان تاثیرگذارترین عامل مورد توجه دست اندرکاران قرار گیرد. تفاصيل المقالة