رویکرد بوم شناسانه طراحی فضاهای زیستی، نگرش نوینی را در متون شهرسازی قرن حاضر رقم زده و تعاملی میان مجتمع های زیستی محیط زیست برقرارنموده است. روش انجام پژوهش مبتنی بر مطالعه اسنادی نظریه های مرتبط با موضوع الگوهای اولیه طراحی محله پایدار است. مقایسه تحلیلی میان الگوهای نیمه اول و دوم قرن بیستم نشان می دهد روند طی شده جهت دستیابی به سمت خلق مجموعه های زیستی خود اتکاء برای شکل دهی و استقرار نهاد اجتماعی در محیط می باشد. اهداف هم راستا با حفظ سامانه های محیطی و عملکرد مشترک میان الگوها، شکل گیری الگوی مبتنی بر توسعه پایدار را رقم می زند و الگوی رشد هوشمند با اصول پایداری امتزاج یافته و گاهی با آن ترکیب می شود. معیارهای مربوط به انرژی و گرایش به جهانی شدن، نمودی از اتخاذ روند نوینی از الگوهای طراحی محله در قرن بیست و یکم است. تفاصيل المقالة