در این مقاله به منظور بررسی روش های آفرینش فرم و فضا، ابتدا فرآیند طراحی و مراحل کلی دوگانه ی آن یعنی تحلیل و ترکیب مطالعه شد ه است. سپس این روش ها در آرای برخی نظریه پردازان معاصر مقایسه و نقد شده، آثار موفق برخی از طراحان معاصر و روش طراحی آنان با روش های بالا مقایسه و به این ترتیب روش های طراحی و آفرینش فرم در محیط مصنوع بازنگری شد ه است. یافته اصلی این پژوهش این است که قیاس به معنای ارزیابی و سنجش فرم نهایی(مرحله ترکیب) با مولفه های تحلیلی (مرحله تحلیل) به عنوان یکی از مراحل و عوامل اصلی روش های آفرینش فرم و فضا محسوب شده که بر اساس چگونگی تخیل و تصور طراح می تواند طیفی از مستقیم، عینی، و درونی، تا غیر مستقیم، ذهنی، و برونی را در فرآیند طراحی شامل شود. همانطور که قیاس دارای این درجات درونی و برونی است، مولفه های تحلیل نیز از درجه درونی (برنامه، سایت) تا برونی (نمونه ها، پدیده ها) قابل تشخیص هستند. تفاصيل المقالة