هدف از انجام این تحقیق، بررسی و مطالعه میزان چاقی و اضافه وزن و ارتباط آن با آمادگی قلبی تنفسی دختران نوجوان شهر علی آباد کتول بود. روش تحقیق این پژوهش توصیفی و استنباطی می‌باشد که به ‌صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 1816 نفر دانش آموز دختر 12 تا 14 سال می‌‌ باشد که از این تعداد ۳۱۶ نفر بر اساس جدول اودینسکی بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون 20 متر دوی رفت و برگشت و برای محاسبه میزان چاقی و اضافه وزن از شاخص توده بدنی و برای محاسبه درصد چربی بدن از اندازه‌گیری ضخامت چربی زیر پوستی استفاده شد. ضخامت چربی زیرپوستی در سه نقطه سه سربازو، ساق پا و تحت کتفی توسط کالیپر هارپندن اندازه‌گیری شد. برای بررسی ارتباط بین چاقی و اضافه وزن با آمادگی قلبی تنفسی از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد درصد چربی بدن دانش‌آموزان همراه افزایش سن، افزایش یافته است. همچنین یافته های پژوهش روند کاهش آمادگی قلبی تنفسی دانش آموزان دختر را با افزایش سن نشان داد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود که خانواده ها، معلمان تربیت بدنی و مسوولین آموزش و پرورش در مدارس فعالیت های منظمی را جهت بهبود آمادگی تنفسی و کاهش اضافه وزن دانش آموزان در برنامه خود قرار دهند. به علاوه با برنامه هایی جهت افزایش سطح آگاهی والدین نسبت به شرایط جسمانی فرزندانشان، مشکلات اضافه وزن و چاقی را برطرف نموده و آمادگی قلبی تنفسی دانش آموزان را بهبود بخشند. تفاصيل المقالة

مقدمه: هدف پژوهش حاضرتعیین تاثیر یک جلسه تمرین مقاومتی شدید بر حجم و آلبومین پلاسمای دختران فعال بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش 16دختر داوطلب سالم فعال شرکت کردند. به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.گروه تجربی شب قبل از آزمایش و ساعت7-8 صبح روز‌های آزمایش،ml/kg body wt15آب نوشیدند. آزمودنی‌ها ساعت 9:45 صبح پس از اخذ نمونه خونی،6 تمرین قدرتی با شدت 70 % – 80 % (RM 1) در 3 دوره 5 -7 تکرار انجام دادند. نمونه‌گیری خونی، قبل، بلافاصله و 24 ساعت بعد تمرین انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با مقادیر تکراری، برای مقایسه دو به دو چندگانه آزمون LSD ،برای مقایسه دو گروه ازآزمونt مستقل با سطح اطمینان ( 0/05≥ P) استفاده شد.یافته‌ها: پس از تمرین درگروه کنترل، حجم پلاسما کاهش و آلبومین افزایش یافت( 0/05≥ P ). نتایج حاکی از تفاوت میانگین حجم پلاسما (0/05 ≤P) و عدم تفاوت آلبومین پلاسمای (0/05≥ P) دو گروه قبل و بعد تمرین بود. تغییرات حجم پلاسما در 24ساعت بعد تمرین دردو گروه معنی دار نبود(0/05≥ P)، اما میزان آلبومین درگروه تجربی افزایش یافت(0/05≥P). بین تغییرات حجم پلاسما و آلبومین همبستگی قابل ملاحظه‌ای مشاهده نشد(0/05 ≤P).نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسدکاهش حجم پلاسما در پی تمرینات مقاومتی شدید درصورت دریافت آب کافی توسط ورزشکاران رخ ندهد. همچنین مدت 24 ساعت زمان مناسبی برای بازیافت حجم پلاسما محسوب می‌شود. افزایش آلبومین در دوره بازیافت نیز الزاماً با افزایش حجم پلاسما همراه نیست.واژه‌های کلیدی:حجم پلاسما، آلبومین، تمرینات مقاومتی شدید تفاصيل المقالة

مقدمه و هدف: فاکتور عامل تغییر دهنده رشد بتا (TGF-β) در کنترل تکثیر، تمایز سلولی و سایر عملکردهای سلولی ریه نقش دارد و دارای اثرضد التهابی در بافت های مختلف از جمله بافت ریوی می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی شنا بر سطوح TGF-β ریه موش های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم بود. مواد و روش ها :در این پژوهش تجربی 32 سر موش ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 180-200 گرم پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و استرس ناشی از آب و بارداری به چهار گروه شنا، کادمیوم، کادمیوم - شنا و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شنا از روز اول بارداری شروع و در طی سه هفته به مدت 60 دقیقه در روز ادامه یافت. نمونه‌گیری از بافت ریه دو روز پس از زایمان انجام شد. غلظت TGF-βبافت ریه با استفاده از روش الایزا (ELISA) تعیین گردید یافته ها: یافته ها نشان دادند که وزن موش های مادر در گروه های کادمیوم، شنا و شنا-کادمیوم کاهش معنی داری داشته است (001/0p ≤). سطح TGF-βریه مادران گروه کادمیوم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار یافت(05 /0 p ≤). اما TGF-β گروه شنا نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(05 /0 p ≤). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود پاسخ مثبت عامل تغییر دهنده رشد بتا به تمرین استقامتی شنای زیر بیشینه در دوران بارداری در بهبود عملکرد مولکولی و سلولی ریه در برابر آلاینده محیطی نظیر کادمیوم مورد توجه قرار گیرد. تفاصيل المقالة