زمینه و هدف: بیماری تیلریوز یکی از بیماری‌های شایع در جمعیت نشخوارکنندگان کوچک استان کردستان می‌باشد که تشخیص بالینی و میکروسکوپیک آن با مشکلات جدی‌ روبه‌روست؛ به‌طوری‌که وجود این نقیصه، خسارات مالی هنگفتی را سالیانه بر پیکره‌ی صنعت دامپروری این استان وارد می‌آورد. هدف از انجام مطالعه‌ی کنونی، مقایسه‌ی یافته‌های بالینی و میکروسکوپیک در گوسفندان و بزهای آلوده به کنه، ارزیابی ارزش تشخیصی میکروسکوپی بیماری تیلریوز و نهایتاً شناسایی نقیصه‌های تکنیکی و یافتن راهکارهای مطمئن به‌منظور کاهش خطاهای تشخیصی در هر دو روش بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، پس از ثبت علایم بالینی 250 رأس از نشخوارکنندگان کوچک آلوده به کنه (230 رأس گوسفند و 20 رأس بز)، از خون محیطی و غده‌ی لنفاوی پیش‌کتفی هر یک گسترش تهیه شد. نتایج: نتایج نشان دادند که فرم پیروپلاسمی تیلریا در گسترش خونی 229 رأس و اجسام آبی کُخ در گسترش لنفاوی 238 رأس از دام‌ها وجود داشتند. آنالیزهای آماری نیز مبیّن آن بودند که میان نتایج حاصل از گسترش‌های خونی و لنفاوی، ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشته (05/0p<) و همچنین ارتباط آماری معنی‌داری میان هر یک از گسترش‌های تهیه شده با تعداد ضربان قلب، تغییر در رنگ مخاطات ملتحمه و درجه‌ی حرارت به‌چشم خورد (05/0p<). بحث و نتیجه‌گیری: تطابق یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی مؤید آن بودند که علت اصلی مشکل در تشخیص بالینی تیلریوز در استان کردستان، درگیری دام‌ها با فرم‌های غیرحاد بیماری (نظیر T. ovis) در اغلب جمعیت‌های نشخوارکنندگان کوچک بوده و بررسی گسترش‌ لنفی به‌همراه گسترش خونی، کمک شایانی به کاهش چشم‌گیر خطای آزمایشگاهی می‌نماید. تفاصيل المقالة