مقدمه و هدف: سالمندی فرآیندی بیولوژیکی است که با افزایش استرس اکسیداتیو موجب اختلال در عملکرد عضلانی و آتروفی عضلانی می گردد، اگرچه نقش تمرینات ورزشی و برخی گیاهان دارویی بر بهبود متابولیسم عضلانی مشخص شده است، اما اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) و مصرف بهار نارنج (CA) بر استرس اکسیداتیو بافت عضلانی متعاقب سالمندی ناشناخته است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرین HIIT همراه با CA بر سطوح گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، مالون دی آلدئید (MDA) و پروتئین کربونیل (PC) در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند انجام شد. روش ها: در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی سالمند در محدوده سنی 14 تا 18 ماه، وزن تقریبی 270 الی 320 گرم به طور تصادفی به گروه های (1) کنترل (C)، (2) شم (Sh)، (3) HIIT، (4) CA و (5) HIIT+CA تقسیم شدند. گروه های 3 و 5 به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته به تمرین HIIT (با شدت 85% تا 110% VO2maxو سرعت m/min 15-25) به تمرین پرداختند. مصرف عصاره بهار نارنج در گروه های 4 و 5 روزانه mg/kg/day 300 طی هشت هفته به صورت صفاقی بود. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار Graph Pad Prism 8.3.0 انجام شد (0/05≥P). یافته ها: تمرین HIIT موجب افزایش GPx و کاهش PC گردید(0/05≥P). مصرف CA و تعامل HIIT+CA موجب افزایش GPx، کاهش MDA و PC در بافت عضله نعلی موش های صحرایی سالمند گردید(0/05≥P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین HIIT و CA هم به تنهایی و هم به طور سینرژیستی اثر مطلوبی بر کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها دارند، با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد. تفاصيل المقالة