گوجه فرنگی(Lycopersicum esculentum Miller) یکی از محصولات پرطرفدار در سطح جهانی می باشد که کـشت این گیاه همواره در معرض عوامل خسارت زا به ویژه‌، سوختگی ناشی از قارچ Botrytis cinerea که در شرایط مطلوب محیطی (رطوبت زیاد و دما تا 15 درجه سلسیوس) در ارقام و هیبرید های گوجه فرنگی رایج است، قرار دارد. قارچ کش هایی مانند کاربندازیم با مهار جوانه زنی و نفوذ اسپور ها می توانند از وقوع بیماری پیشگیری کنند؛ اما به دلیل مقاومت بیمارگر در برابر قارچ کش ها، تناوب برنامه‌های سمپاشی با دوزهای صحیح و زمان‌های مناسب الزامی می‌باشد. پژوهش حاضر به بررسی اثر چند قارچ کش روی رشد میسلیومی بیمارگر هدف پرداخت. بدین منظور ابتدا جدایه‌های مختلف قارچ از گلخانه ها و مزارع گوجه فرنگی جمع‌آوری گردید. خالص‌سازی و اثبات بیماری زایی و تعیین قدرت بیماری زایی جدایه های قـارچ روی رقم حساس به بیماری با نـام پتو ارلی با سوسپانسیون اسپور قارچ به میزان 105×2 اسپور در میلی لیتر روی برگ‌ها در گلخانه انجـام شد. شدت شاخـص بیماری بعد از 15 روز تعییـن شـد و برای تعییـن اثر قارچ کش ها روی رشـد میسلیـومی از قارچ کش های کاپتان، اپیرودیون+کاربندازیم، تیرام، اگریفـار و تـیوفانات-متـیل به میزان یک در هـزار در محیط کشت استفاده شـد. در بین قارچ کش های استفاده شده، به ترتیب ایپرودیون+ کاربندازیم با 5/89 درصد بازدارندگی و سپس اگریفار با 76/83 درصد با غلظت یک در هزار در کنترل رشد میسلیومی قارچ موفق بودند. تفاصيل المقالة