زمینه هدف: افزایش اطلاعات کودکان و نوجوانان از راههای مختلفی از قبیل محیط خانواده، وسایل ارتباط جمعی، ارتباط با دوستان، محیط اطراف و آموزش در کلاس درس صورت می‌گیرد. آموزش در کلاس درس و سایر برنامه های آموزشی اجرا شده در محیط‌های آموزشی و غیرآموزشی به عنوان یکی از مهمترین روشها برای بهبود درک مفاهیم تغییرات اقلیمی و مباحث محیط زیستی می‌باشد. هدف تحقیق بررسی اطلاعات محیط زیستی و تغییرات اقلیمی دانش‌آموزان مقطع دبیرستانی و سنجش تاثیر آموزش بر افزایش آگاهی آنها بود. روش بررسی: داده‌ها از طریق تکمیل پرسشنامه از 113 نفر از دانش‌آموزان مقطع دبیرستانی شهرستان تبریز در طی سال تحصیلی 1397-1396 جمع‌آوری شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که نگرش دانش آموزان در مراحل قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی‌داری دارد. نگرش دانش‌آموزان نسبت به اهمیت وجودی جنگلهای ارسباران در دو مرحله قبل و بعد از اموزش تفاوت معنی‌دار نشان داد. در بین چهار منبع کسب اطلاعات محیط‌زیستی، بعد از تلویزیون (4/65 درصد)، اینترنت (50 درصد) به عنوان دومین منبع کسب اطلاعات محیط زیستی بیان شد. در مرحله قبل از اموزش 3/31 درصد از دانش اموزان بیان کردند که تغییر اقلیم چیز مهمی نیست در حالیکه بعد از اموزش هیچ کدام از افراد چنین عقیده ای نداشتند. در مرحله قبل از آموزش، 25 درصد از افراد نسبت به تغییر موضوع تغییر اقلیم احساس خطر نداشتند در حالیکه بعد از تبیین موضوع، این میزان به 8/3 درصد کاهش یافت. مقایسه میانگین درک محیط زیستی در مرحله قبل و بعد از آموزش نشان داد که هر دو عامل ابزار حفاظتی شامل هدف حمایتی و لذت بردن از منابع موجود افزایش معنی‌داری داشتند. از عوامل ابزار بهره‌برداری، عامل تغییر طبیعت و غلبه بشر مولفه بهره-برداری کاهش داشتند ولی تنها در عامل تغییر طبیعت کاهش معنی‌دار مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گیری نمود کارگاه‌های آموزشی نقش معنی‌داری در افزایش اطلاعات محیط زیستی و تغییرات اقلیمی دانش‌آموزان داشتند. تلویزیون و اینترنت به عنوان دو ابزار مهم آموزش بوده که می توان آموزش های مرتبط با محیط زیست و تغییرات اقلیم را از این طریق انجام داد. تفاصيل المقالة

این آزمایش به منظور بررسی، افزودنی خاک دیاتومه بر اثرات منفی آفلاتوکسین بر تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی جیره غذایی گوسفند در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. آزمایش در قالب، طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار در هر تیمار در شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره پایه (شاهد بدون متانول)، 2-شاهد با متانول، 3- شاهد با متانول + آفلاتوکسین به میزان 800 نانوگرم در میلی‌لیتر مایع شکمبه (جیره آلوده با آفلاتوکسین)، 4، 5 و 6- جیره آلوده با آفلاتوکسین + سطوح 7، 75 و150میلی‌گرم دیاتومه بودند. از شیشه‌های با حجم 100 میلی‌لیتر به روش کشت ثابت برای اندازه‌گیری میزان تولید گاز و قابلیت هضم استفاده شد. هر یک از شیشه ها با گاز دی اکسید کربن پر و سپس با درپوش لاستیکی پلمپ و در حمام آبی در دمای 39 درجه سانتیگراد انکوباسیون شد. کمترین مقدار تجزیه پذیری ماده خشک و ماده آلی و بیشنرین غلظت آمونیاک مربوط به تیمار دارای آفلاتوکسین بود (05/0>P). آفلاتوکسن سبب کاهش فراسنجه های تخمیری تولید گاز، میزان انرژی متابولیسمی و اسید های چرب فرار در مقایسه با تیمارهای شاهد نشد. افزودن دو سطح پایین و میانی دیاتومه سبب بهبود تجزیه پذیری ماده خشک و ماده آلی در مقایسه با گروه آفلاتوکسین شد (05/0>P). همچنین محیط کشت حاوی خاک دیاتومه در سطح پایین )7 میلی گرم در 200 میلی گرم جیره( سبب بهبود اثرات منفی آفلاتوکسین برشاخص تفکیک‌پذیری، توده میکروبی و راندمان سنتز میکروبی شد (05/0>P). می‌توان نتیجه گرفت که افزودنی خاک دیاتومه پتانسیل بهبود اثرات منفی آفلاتوکسین را بر کارکرد شکمبه در شرایط آزمایشگاهی را دارد و تحقیق بیشتر در خصوص مکانیسم عمل آن در اکوسیستم میکروبی شکمبه ضرورت دارد. تفاصيل المقالة