هدف از این پژوهش، تدوین و اعتباریابی بسته روان­درمانی سیستمی فردی و تعیین اثربخشی آن بر تعلیق من بیماران افسرده بود. در این پژوهش از روش تحقیق آمیخته از نوع طرح اکتشافی متوالی استفاده شد که طی دو مرحله انجام شد. در مرحلة اول پس از مرور ادبیات و مفاهیم و درمان­های موجود در حوزة نظریه سیستمی، بسته درمانی به روش تحلیل محتوای کیفی و روش تحليل مضمون استرلينگ تدوین شد و سپس توسط متخصصان روایی محتوایی بسته درمانی تعیین گردید. در مرحلة بعد برای تعیین اثربخشی آن از طرح تجربی تک موردي از نوع خط پایه چندگانه با آزمودنی­های مختلف و دوره پیگیری استفاده شد. جامعۀ آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کننده به یک مرکز بهداشت روان در شهر تهران در سال1399بودند که با روش نمونه­گیري در دسترس 3 نفر از این افراد با دارا بودن ملا کهای ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. مداخله به صورت انفرادی طی 12 جلسه60 دقیقه­ای انجام گرفت و پس از گذشت دو ماه و سه ماه از افراد پیگیری به عمل آمد. داده­ها با استفاده از آزمون استروپ معنایی جمع­آوری شد. برای تحلیل داده­ها، از نمودار و تحلیل دیداری نمودارها استفاده شد. یافته­ها نشان داد بسته روان­درمانی سیستمی فردی اعتبار محتوایی قابل قبولی دارد. همچنین نتایج مداخلة درمانی نشان داد که نشانه­های تعلیق من در افراد افسرده کاهش یافته و اين اثر در مرحلة پيگيري تداوم داشت.