هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه‌ای خودنظم‌جویی تحصیلی در رابطه ذهن‌آگاهی با رفتار غیرمولد تحصیلی در گروهی از دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه اول شهرستان مرودشت بود. مشارکت‌کنندگان 295 نفر از دانش‌آموزان بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس‌های ذهن‌آگاهی دروتمن و همکاران، خودنظم‌جویی تحصیلی بوفارد و همکاران و رفتار غیرمولد تحصیلی ریمکوس را تکمیل کردند. روایی و پایایی مقیاس‌های پژوهش نیز با استفاده از روش تحلیل عامل تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. برای تحلیل داده‌های توصیفی و ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و برای آزمون فرضیه و مدل پژوهش از نرم‌افزار AMOS نسخه 24 استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند که مدل پژوهش با داده‌های جمع‌آوری شده برازش مطلوبی دارد؛ همچنین، یافته‌ها نشان دادند که اثر مستقیم ذهن‌آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنی‌دار نبود؛ اما اثر مستقیم ذهن‌آگاهی بر خودنظم‌دهی تحصیلی و اثر مستقیم خودنظم‌‌دهی تحصیلی بر رفتار غیرمولد تحصیلی معنی‌دار بود؛ همچنین، اثر ذهن‌آگاهی بر رفتار غیرمولد تحصیلی با واسطه‌گری خودنظم‌جویی تحصیلی معنی‌دار بود. به‌طور کلی یافته‌های پژوهش حاضر، نقش ذهن‌آگاهی و خودنظم‌جویی تحصیلی را در تبیین رفتار غیرمولد تحصیلی نشان می‌دهند. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که به منظور کاهش رفتار غیرمولد تحصیلی دانش‌آموزان، باید به ذهن‌آگاهی و خودنظم‌دهی تحصیلی آن‌ها توجه شود. تفاصيل المقالة