هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین اعتماد سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی در بین کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی بود. پژوهش به شیوه توصیفی- همبستگی انجام شد. 250 نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحتادیارقیقات به عنوان نمونه در تحقیق مشارکت جستند. برای جمع آوری داده‌ها از دو ابزار: 1.پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی پودساکف و همکاران (1997) 2. پرسشنامه اعتماد سازمانی گری رودر(2003) استفاده شد. با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضرایب پایایی پرسشنامه‌ها برای پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی 85/0 و برای پرسشنامه اعتماد سازمانی برابر با82/ 0 حاصل شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ای، کای اسکوئر، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و آزمون شدت همبستگی گاما) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می‌دهد که بین احساس اعتماد سازمانی (اعتماد بین فردی و اعتماد سیستمی) کارکنان دانشگاه و بروز رفتار شهروندی سازمانی از سوی آنان رابطه وجود دارد. از بین ویژگی‌های جمعیت شناختی فقط سابقه کار در بروز رفتار شهروندی سازمانی تاثیر گذار است. تفاصيل المقالة

همکاری های بین المللی در آموزش عالی به فراهم کردن تجارب آموزشی فرامرزی برای دانشجویان و اساتید بمنظور ارتقاء روابط کاری می‌پردازد که این امر درنهایت به اثربخشی بیشتر این مراکز و نیز افزایش تفاهم فرهنگی کمک می‌کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین مهمترین نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای برنامه‌های همکاری علمی-بین‌المللی در آموزش عالی ایران است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد که برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های برتر حوزه همکاری‌های علمی-بین‌المللی(دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، صنعتی شریف، امیرکبیر و علم و صنعت) است که برابر با 3169 نفر می‌باشد. 342 نفر از آن‌ها از طریق روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی انتخاب شده‌اند. ابزار تحقیق از نظر روایی محتوایی و بر اساس نظر تعدادی از اساتید صاحب ‌نظر در حوزة آموزش عالی مورد تائید قرار گرفت و برای تعیین پایایی پرسش نامه نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آن برابر 85/0 به دست آمد. تحلیل داده‌ها با استفاده از برنامه نرم‌افزاری SPSS نسخه 5/11 انجام شد. نتایج نشان داد مهمترین نقاط قوت برنامه‌های همکاری علمی بین‌المللی در آموزش عالی ایران عبارت بود از: توسعه تحصیلات تکمیلی، افزایش تعداد مقالات در نشریات بین‌المللی و افزایش سطح سواد فناوری در جامعه دانشگاهی. مهمترین نقاط ضعف عبارت بود از: اهمیت نداشتن همکاری‌های بین‌المللی در سیاستگذاری‌های کلان علمی، ضعف آگاهی مدیران دانشگاه‌ها از ظرفیت‌های موجود علمی و موقعیت‌ها و زمینه‌های همکاری‌های بین‌المللی در داخل و خارج کشور و انعقاد تفاهم نامه‌ها بدون پشتیبان اجرایی. مهمترین فرصت‌ها عبارت بود از: سرمایه گذاری کشور در دانش‌های جدید، توجه ویژه به جایگاه علم و فناوری و به ویژه همکاری‌های علمی-بین‌المللی در سند چشم‌انداز و تقاضای اجتماعی فزاینده برای آموزش عالی. مهمترین تهدیدها عبارت بود از: عدم ارتباط مناسب بین دولت، دانشگاه و صنعت، مشکلات فناوری‌های اطلاعاتی ناشی از پایین بودن سرعت، پهنای باند، کندی خطوط ارتباطی، فیلترینگ سایت‌ها و توجه محدود به کیفیت تولیدات علمی. تفاصيل المقالة