هدف اصلی این پژوهش بررسی و مقایسۀ کارآیی درونی گروه عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد و واحد نجف‌آباد طی سالهای تحصیلی 88 ـ83 است. روش این پژوهش با توجه به ماهیت آن از نوع پژوهش‌های موردی می‌باشد. از نظر هدف نیز جزء پژوهش‌های کاربردی است. برای گردآوری داده‌ها از فرم‌های محقق‌ساخته استفاده شده است. یافته‌های این پژوهش عبارت‌اند از: 1ـ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد در درصد سهم گروه عمران از جمعیت دانشجویی، نسبت دانشجو به استاد، مرتبۀ علمی هیأت علمی، نسبت کتاب به دانشجو و تراکم دانشجو در کلاس، میزان اتلاف و متوسط طول تحصیل در مقطع کاردانی همواره وضعیت مطلوب‌تری نسبت به واحد نجف‌آباد داشته است و در طی 5 سال بررسی روند رو به رشدی داشته است که گاه به‌دلیل کاهش جمعیت دانشجویی و گاه به‌دلیل افزایش امکانات بوده است. 2ـ دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد از نظر رشد کارکنان غیرآموزشی، مدرک تحصیلی هیأت علمی، تراکم دانشجو در کلاس، میزان اتلاف و متوسط طول تحصیل در سه مقطع کارشناسی ارشد و کارشناسی (پیوسته) و کارشناسی (ناپیوسته)، مترمربع فضاهای آموزشی به دانشجو، همواره وضعیت مطلوب‌تری نسبت به واحد شهرکرد داشته است و این دانشگاه طی 5 سال بررسی توانسته یک روند صعودی را داشته باشد که هم کاهش جمعیت دانشجویی و هم افزایش امکانات در این روند صعودی مؤثر بوده‌اند. 3ـ میزان اخراجی‌ها در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در واحد شهرکرد و مقاطع کارشناسی (ناپیوسته) و کاردانی در واحد نجف‌آباد بیشتر بوده است. 4ـ میزان انصرافی‌ها در مقاطع کارشناسی ارشد و کارشناسی (ناپیوسته) و کاردانی در واحد نجف‌آباد و مقطع کارشناسی در واحد شهرکرد بیشتر بوده است تفاصيل المقالة