هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب و نظریه گاتمن بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی در زنان متأهل بود. پژوهش حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان متأهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی مهر جنوب شهر بندرعباس در سال 1395 بودند که از میان آنها 45 نفر با روش نمونه‌گیری دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. هر یک از گروه‌های آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای با یکی از روش‌های مشاوره گروهی (مبتنی بر نظریه انتخاب یا مبتنی بر نظریه گاتمن) آموزش دیدند. گروه‌ها پرسشنامه‌های صمیمیت زناشویی (والکر و تامپسون، 1983) و تعارضات زناشویی (ثنایی، 1387) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS-20 و با روش‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی تحلیل شدند. نتایج نشان داد هر دو روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب و نظریه گاتمن بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی در زنان متأهل موثر بودند. همچنین مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب در مقایسه با مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه گاتمن در افزایش صمیمیت زناشویی در زنان متأهل موثر بود، اما میان این دو روش در کاهش تعارضات زناشویی در زنان متأهل تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P<). بنابراین مشاوران و درمانگران می‌توانند از هر دو روش به‌ویژه روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب برای مداخلات روانشناختی استفاده کنند. تفاصيل المقالة