فرآیند انتقال معکوس کلسترول نقش مثبتی در کاهش پلاک های آترواسکلروزیس در طی بیماری دیابت دارد. لذا، هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا روی پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت قلبی موش‌های مبتلاء به دیابت نوع دو بود. در طرحی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار سه ماهه با میانگین وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، سالم تمرین کرده (T: دویدن با شدت 90- 85 درصد سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله‌ی دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین) و دیابتی تمرین کرده (D+T: دیابتی شده به همراه تمرین) تقسیم شدند. برای تعیین تغییرات در نیمرخ بیان پروتئین های GPR120 و AMPK در بافت عضله‌ی قلبی (بطن چپ) موش‌ها از روش مبتنی ‎بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون پس تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. القاء دیابت (D) موجب کاهش معنی‌دار پروتئین‌های GPR120 و AMPK می‌گردد (05/0≥p ). در حالیکه اعمال تمرین HIIT در گروه سالم تمرین کرده (T) باعث افزایش 81 و 47 درصد به‌ترتیب در میزان GPR120 و AMPK در مقایسه با گروه کنترل دیابتی (D) می‌شود (001/0=p ). همچنین، مداخله‌ی تمرین توانایی جلوگیری از کاهش در هردوی پروتئین‌ در گروه دیابتی تمرین کرده (D+T) در مقایسه با گروه دیابتی (D) می‌گردد (023/0=p ). بر اساس یافته های این مطالعه می‌توان اظهار داشت که، هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) یک راهکار پیشگیرانه در مقابل کاهش فعالیت پروتئین‌های GPR120 و AMPK درگیر در مسیر پیام‌رسانی انتقال معکوس کلسترول در طی ابتلاء به بیماری دیابت نوع دو دارد. تفاصيل المقالة