واریکوسل بعنوان یکی از شایع ترین علل ناباروری که اتساع ورید اسپرماتیک در شبکه پامپینی فرم رخ می دهد، شناخته شده است. کاهش کیفیت پارامترهای اسپرمی و افزایش ماست سل ها به عنوان سلول هایی که در التهاب و استرس اکسیداتیو نقش دارند، می توانند از جمله عوامل اصلی دخیل در نقص فرآیند اسپرماتوژنز در این افراد باشند. واریکوسلکتومی بعنوان عمل جراحی اصلاح کننده واریکوسل، می تواند همراه با مصرف دارو و یا بدون مصرف دارو باشد. برخی مطالعات پیشنهاد می کنند که مصرف دارو بعد از عمل جراحی برای بهبود بیشتر پارامترهای اسپرمی مفید است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر N-استیل سیستئین(NAC) بعنوان یک آنتی اکسیدان و زادیتن به عنوان یک ماست سل بلاک کننده بر روی پارامترهای اسپرمی و محتوای پروتامین، قبل و سه ماه بعد از عمل در افراد واریکوسل، می باشد. در این مطالعه گذشته نگر، افراد کاندید عمل جراحی واریکوسلکتومی به سه گروه، کنترل (48 = n)، درمان با داروی زادیتن (1 میلی گرم در روز، 47 = n) و درمان با داروی NAC (200 میلی گرم در روز، 35=n)، به مدت 3 ماه، تقسیم شدند. قبل و بعد از مصرف دارو و یا عمل جراحی، پارامترهای اسپرمی و محتوای پروتامین به ترتیب، براساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی(2010) و رنگ آمیزی کرومومایسین A3بررسی گردید. پارامترهای اسپرمی شامل غلظت، تحرک، مورفولوژی و محتوای پروتامین بعد از عمل و مصرف دارو در هر دو گروه درمان با NAC و زادیتن به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). در گروه زادیتن در مقایسه با گروه NAC، میانگین پارامترهای اسپرمی به طور غیرمعنی داری بالاتر و درصد کمبود پروتامین به طور غیرمعنی داری پایین تر است. فقط درصد اسپرم های دارای مورفولوژی غیرطبیعی در گروه زادیتن نسبت به گروه NAC، بطور معنی داری پایین تر است. در نتیجه، هر دوی این داروها برای بهبود پارامترهای اسپرمی و محتوای پروتامین مفید هستند. تفاصيل المقالة