امروزه پوکی استخوان یک بیماری شایع، بخصوص در سنین بالا و در خانم های یائسه بوده و عوامل پاتوژنز زیادی در آن مؤثرند. تحقیقات نشان می دهد افرادی که مجبورند داروی سیکلوسپورین به صورت طولانی و مداوم استفاده کنند دچار کاهش تراکم استخوان می شوند. از طرفی هورمون های پاراتیروئید و کلسی تونین نیز در تراکم استخوان مؤثرند. در این تحقیق سعی گردیده که رابطه بین داروی سیکلوسپورین و هورمون های مذکور مورد بررسی قرار گیرد. در تحقیق حاضر از 30 موش برای خونگیری استفاده شده که از این 30 موش در یک نوبت خونگیری به عمل آمد و سه گروه جداگانه برای تجزیه و تحلیل آماری بدست آمد (10n=) . به یک گروه داروی سیکلوسپورین محلول در روغن زیتون با دوز mg/Kg/day 15 به مدت شش هفته و بصورت خوراکی (Oral) داده شد و به گروه دیگر فقط روغن زیتون خورانده شد (گروه شاهد). گروه باقیمانده هیچ کدام را دریافت نکردند (گروه کنترل). از تمامی نمونه ها سرم گیری به عمل آمد. سطح پلاسمایی هورمون با توجه به نتایج بدست آمده، اختلاف سطح پلاسمایی هورمون پاراتیروئید بین دوگروه کنترل و گروه تجربی با داروی سیکلوسپورین در Pandlt;0.05 معنی دار نبود. در حالی که سطح پلاسمایی هورمون کلسی تونین گروه تزریق داروی سیکلوسپورین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را در Pandlt;0.05 نشان داد. پوکی استخوان القا شده توسط دارو، یک بیماری قابل پیشگیری است که بطور معمول درمان نشده باقی مانده است. تشخیص علل داروئی بالقوه، درمان از طریق کنترل کردن و کاربرد معیارهای پیشگیرانه می تواند بطور برجسته کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد. تحقیقات، پیشنهادات متعددی برای تعیین مکانیسم سلولی اثر سیکلوسپورین بر پوکی استخوان ارائه داده اند. نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می کند که احتمالاً سیکلوسپورین با کاهش هورمون کلسی تونین مکانیسم هایی را بکار می اندازد که باعث عدم تعادل بین استئوبلاست ها (سلول هایی که توده استخوان ها را می سازند) و استئوکلاست ها (سلول هایی که استخوان قدیمی را برمی دارند) می شود و نهایتاً موجب پوکی استخوان می گردد. تفاصيل المقالة

امروزه گرایش به مصرف داروهای محرک سیستم عصبی و روان گردان از مشکلات جوامع بشری است. اکستازی از جمله مواد نوروتوکسیک است که از مشتقات آمفتامین هاست. این دارو با اثر بر نوروترانسمیترها و سلول های مغزی اثرات سوءی به جای می گذارد. در این مطالعه اثر این دارو بر حافظه و یادگیری احترازی غیرفعال در رت مورد بررسی قرار می گیرد. در یک مطالعه تجربی 40 سر رت نر از نژاد ویستار به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکردند. گروه شاهد که حلال دارو را دریافت کردند. به سه گروه دیگر روزانه به ترتیب 5، 10 و 20 میلی گرم اکستازی به صورت دهانی داده شد. 22 روز بعد از شروع مطالعه توسط دستگاه شاتل باکس حافظه و یادگیری احترازی غیرفعال بررسی شد و مدت زمان تأخیر در اولین ورود به اتاق تاریک (STL) و کل زمان سپری شده در اتاق روشن (TLC) اندازه گیری گردید. نتایج با استفاده از آزمون آماری ANOVAمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در گروه های تجربی، تأخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک (STL) و نیز مجموع زمان سپری شده در اتاق روشن (TLC) در تمامی گروه ها و به صورت وابسته به دوز نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کمتر شد (Pandlt; 0.05). قابل ذکر است طولانی تر بودن تأخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک و کل زمان سپری شده در اتاق روشن نشانه حافظه و یادگیری بهتر می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که اکستازیباعث کاهش حافظه و یادگیری می شود. تفاصيل المقالة