این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه اول انجام گرفت. پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون و پس‏آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری را تمامی دانش‌آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه اول شهرستان روانسر در سال 401-1400 به تعداد 870 نفر تشکیل داد، با روش نمونه‌گیری تصادفی منظم تعداد 30 دانش‌آموز پسر در دو گروه مساوی 15 نفری گمارش شدند. برای افراد گروه آزمایش 8 جلسه هفتگی برنامه آموزش تاب‌آوری (Hosseini GHomi, & Salimi Bajestani, 2013) (به صورت جلسات هفتگی 1 ساعته) اجرا شد اما افراد گروه کنترل این برنامه را دریافت نکرد. گردآوری داده‌ها با پرسشنامه گسلش شناختی (Gillands et al, 2014)، پرسشنامه خودکنترلی (Tangeni et al, 2004) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (Hermans, 1970)، انجام شد. تحلیل داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی، آزمون پیش فرض‌های آماری و تحلیل کوواریانس (چندمتغیره و تک متغیره) با نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره گسلش شناختی و خودکنترلی آزمودنی‌های دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). همچنین، نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون در افراد گروه آزمایش نمره انگیزه پیشرفت بهبود یافته است. پیشنهاد می‌شود مشاوران و معلمان مدارس به منظور ارتقای عملکرد روانی و نیز افزایش انگیزه پیشرفت دانش‌آموزان از برنامه آموزش تاب‌آوری بیشتر استفاده کنند. تفاصيل المقالة