اثرات آنتاگونیستی سختی آب حامل به کاهش کارایی علف‌کش‌ها و ضرورت ارائه راهکار مناسب برای بهینه‌سازی آنها در کنترل علف‌های هرز مزارع منجر شده است. بر همین اساس، آزمایش مزرعه‌ای به‌منظور بررسی کارایی علف‌کش توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ (75 و 100 درصد دز توصیه‌شده) در حضور کربنات کلسیم به‌عنوان عامل سختی آب (صفر، 500 و 1000 پی‌پی‌ام) و سولفات آمونیوم (صفر و دو درصد) انجام شد. بیشترین تراکم علف‌های هرز پهن‌برگ با 18 بوته در مترمربع در کاربرد 75 درصد از دز توصیه ‌شده علف‌کش با حداکثر سختی آب (1000پی‌پی‌ام کربنات کلسیم) و بدون استفاده از سولفات آمونیوم مشاهده شد. در این تیمار غربیلک (Lamium amplexicaule L.) با فراوانی نسبی 70 درصد بیشترین سهم از تراکم علف‌های هرز را به خود اختصاص داد. کاربرد دو درصد سولفات آمونیوم در تیمار 75 و 100 درصد دز توصیه ‌شده علف‌کش و کربنات کلسیم (1000 پی‌پی‌ام) به افزایش به‌ترتیب 28 و 75 درصدی کنترل علف‌های هرز در مقایسه با عدم کاربرد آن منجر شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، برهم‌کنش تیمارهای آزمایشی بر عملکرد دانه گندم غیر معنی‌دار بود. عملکرد دانه گندم در کاربرد 75 و 100 درصد دز توصیه ‌شده علف‌کش به‌ترتیب 462 و 515 گرم در متر مربع و در غلظت کربنات کلسیم صفر، 500 و 1000 پی‌پی‌ام به ترتیب 522، 474 و 471 گرم در متر مربع بود. به‌طورکلی، برای بهینه‌سازی کارایی علف‌کش‌هایی مانند توفوردی + ام‌سی‌پی‌آ در مناطقی با سختی آب حامل، کاربرد دو درصد سولفات آمونیوم پیشنهاد می‌شود. تفاصيل المقالة