آسیب های استخوانی یکی از چالش های علم پزشکی محسوب می شود که هر ساله هزینه ی زیادی را در دنیا برای درمان به خود اختصاص می دهد. اگزوزوم ها، نانووزیکول هایی هستند که پروتئین ها و ماده ی ژنتیک به سلول هدف وارد می کنند و به دنبال آن، تکثیر، بقای سلولی و تمایز را در سلول گیرنده القا می نمایند. این ویژگی ها، می تواند اگزوزوم ها را به عامل تمایزی مناسب تبدیل کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر تمایزی اگزوزوم های مشتق شده از مونوسیت ها و ماکروفاژها در داربست های قطره ای کیتوزان آلژینات. داربست های کیتوزانی- آلژیناتی به روش قطره ای به همراه سلول های بنیادی چربی ساخته شد. سپس سلول های مونوسیتی کشت و مایع رویی جمع آوری شد و اگزوزوم ها به روش اولتراسانتریفوژ جمع شدند و توسط روش DLS وSEM شناسایی شدند. نمونه ها تیمار و سپس تستMTT و DAPI و برای بررسی فرآیند تمایز تست آلکالین فسفاتاز و Real-time PCR انجام شد. بررسی یافته های آزمون MTT نشان داد میزان بقای سلول های تمایزیافته با اگزوزوم ها در روزهای 7، 14 و 21 نسبت به کنترل تفاوت معناداری داشت. نتایج DAPI نشان دهنده عدم مرگ سلولی در گروهای تیماری بود و نتایج تست آلکالین فسفاتاز تفاوت معناداری با گروه کنترل نشان داد و همچنین نتایج Real-time PCR افزایش بیان ژن هایBMP 2/6، SMAD4، ژن های تمایزی استئوکلسین (Osc) و استئوپونتین(Opn) نسبت به نمونه کنترل را به همراه داشت. این مطالعه، نشان داد اگزوزوم مشتق از سلول های مونوسیتی و ماکروفاژی، می توانند سبب بقا و تمایز استئوژنیک سلول های مزانشیمی چربی در درابست های کیتوزان آلژینات شوند. تفاصيل المقالة