سکته مغزی مهمترین نتیجه ایسکمی مغزی است و ریپرفیوژن متعاقب آن موجب تولید رادیکال های آزاد شده که می تواند موجب آپوپتوز گردد. سلول های گیروس دندانه ای از مناطق حساس به ایسکمی است. هرچه زمان بین ایسکمی و ریپرفیوژن بیشتر باشد، مراحل حفظ سلول از آسیب اکسیداتیو و آپوپتوز کارایی کمتری خواهد داشت. از آنجائیکه تعیین درصد و میزان تخریب بافتی نقش مهمی در بررسی اثر حفاظتی داروهای حفاظت کننده عصبی دارد، لذا ما در این مطالعه به بررسی مدت زمان مناسب ایسکمی جهت استفاده از داروهای حفاظت کننده عصب در مدل های ایسکمی 5-10-15-20-30 گروه در فاصله های زمانی6 رأس رت نر نژاد ویستار در 30حیوانی پرداختیم. در این مطالعه تجربی، دقیقه ایسکمی مورد ارزیابی قرار گرفتند .مدل ایسکمی توسط بستن دو طرفه شریان های کاروتید مشترک القا شد و روز مغز موش4 سپس ریرفیوژن صورت گرفت. پس از ها بیرون آورده شده و به منطور رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و نیسل آماده گردید. یافته های ما نشان داد که تعداد سلول های دژنره با هسته های پیکنوتیک بخصوص در گروه ایسکمی دقیقه افزایش یافته و تعداد سلول30 های گرانولار سالم گیروس دندانه ای بطور معنی داری درگروه هایی که تحت ایسکمی دقیقه قرار گرفته بودند، کاهش یافته بود. به نظر می 30 و 20 ،15 رسد مناسب ترین زمان برای بررسی اثر داروها در مدل دقیقه می 10 زمان بیش از ،ایسکمی باشد. تفاصيل المقالة