این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در اهواز اجرا گذاشته شد. فاکتور اول هیومیک اسید در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم سالیسیلیک اسید در سه سطح (صفر، 2 و 4 میلی مولار) بود. نتایج نشان داد که تفاوت بین سطوح اسید هیومیک آهن از نظر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. تفاوت بین سطوح اسید سالیسیلیک هم در تمامی صفات اندازه گیری شده در سطح یک درصد معنی دار بود. اثرات متقابل تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه در سطح پنج درصد معنی دار بود ودرسایر صفات اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بیشترین عملکرد دانه در اثر متقابل مربوط به تیمار 100 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید و 4 میلی مولار سالیسیلیک اسید با تعداد 2793 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تیمار شاهد با 1033 کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین تعداد غلاف در بوته مربوط به تیمار 100 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید و 4 میلی مولار سالیسیلیک اسید با تعداد 25 غلاف در بوته و کمترین آن در تیمار شاهد با 15 غلاف در بوته بود. با توجه به این نتایج کاربرد غلظت100 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید و 4 میلی مولار سالیسیلیک اسید نسبت به سایر تیمارها پیشنهاد می گردد. تفاصيل المقالة