عالم مثال یا عالم برزخ یکی از عوالم موجود درهستی است که حد فاصل بین عالم ماده وعالم عقول است و از زمان افلاطون تا کنون مورد بحث، استدلال واثبات گرفته است. این عالم از یک طرف شبیه عالم ماده است ، زیرا دارای مقدار وشکل است واز طرف دیگر شبیه عالم عقول است زیرا مجرّد از ماده و فاقد جسم است. عالم مثال ظرف ومحل بروز و ظهور تمثّل است ؛ تمثّل ، تصّور کردن صورتهای مثالی بدون تغییرماهیت درآنها است و تنها درعالم مثال امکان پذیراست. تمثّل از جمله مباحث مطرح شده در قرآن وحدیث است که به تبع آن درآثارعرفانی راه یافته است. تمثّل در باور عین القضات بسیار پراهمیت است و کارکردهای متنوع ومتفاوتی دارد .تمثّل درمجموع راهی شگرف برای شناخت حق تعالی و حقایق عوالم وجود محسوب می گردد. تفاصيل المقالة

عرفان شناخت و معرفت حق تعالی است. معرفت و شناخت عرفانی، دریافتی شهودی، حضوری و فردی است؛ عارف پس از طی مراحل و مقدماتی­، توانایی‌های روحی و معنوی خاصّی به­ دست می­آورد که او را از تنگنای حس و عقل فراتر برده و سراپرده اسرار و حقایق را بر او مکشوف می ­سازد. رویارویی عارف با حقیقت­، حادث ه­ای باطنی و درونی‌ست که بدون حضور و اشراف حس و عقل صورت می‌گیرد، عارف قادر نیست دیده­ ها و دریافته­ های خود را به ­صورت معقول و قابل ادراک در­آورد و مشهودات و مکشوفات قلبی خود را برای دیگران بیان نماید. یکی از دلایل اصلی تغبیرنا­پذیری حقایق عرفانی، غیر­قابل تمیز بودن و بی­ تعیّنی آن است زیرا تجارب وحقایق عرفانی مربوط به­ عالمی متفاوت با عالم ماست. عین­ القضات همدانی در آثار خود به شرح و تبیین تجارب عرفانی خود پرداخته و برای اثبات آن ها به آیات و احادیث­ استناد نموده است. مکاشفه، واقعه، خواب، تمثّل از جمله تجارب عرفانی اوست. در این میان رؤیا­واره (واقعه) یکی از راه‌های مهم ورود به عالم غیب و ­از عناصر فراحسی است که نفس ناطقه آدمی به ­کمک آن از گذشته و آینده آگاه می­ گردد. در این پژوهش ضمن تعریف واقعه و ویژگی ­های آن، تفاوت آن با خواب و مکاشفه، واقعه‌ها و تجربیات ناب شخصی عرفانی عین­ القضات تحلیل و بررسی می­ شود. تفاصيل المقالة