هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل‌گری ادراک تأیید اجتماعی دررابطه بین قصد آسیب جنسی با آسیب جنسی نسبت به زنان در محیط کار بود. جامعه آماری پژوهش را مردان شاغل سازمان‌های بانکی، بورس و بیمه در شهر تهران تشکیل داده‌اند. نمونه پژوهش 273 نفر بود که از جامعه مذکور به شیوه در دسترس انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه آسیب جنسی زنان فیتزجرالد، گلفاند و دراسگو (1995)، پرسشنامه قصد آسیب جنسی حسینی، مهداد و صفاری‌نیا (1400) و پرسشنامه ادراک تأیید اجتماعی (1400) بود. داده‌ها از طریق روش‌های ضریب همبستگی پیرسون و الگوسازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین قصد آسیب جنسی با آسیب جنسی زنان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (05/0≥p). هم‌چنین، نتایج نشان داد که ادراک تأیید اجتماعی، رابطه بین قصد آسیب جنسی با آسیب جنسی را تعدیل می‌کند. به‌عبارتی در مردان شاغل با ادراک تأیید اجتماعی پایین، قصد آسیب جنسی به آسیب جنسی زنان منجر نمی‌شود اما در مردان شاغل با ادراک تأیید اجتماعی بالا، قصد آسیب جنسی منجر به آسیب جنسی زنان می‌شود. بنابراین، برای پیشگیری از وقوع آسیب جنسی زنان در محیط کار، نیاز به همکاری اعضای سازمان در شناخت آسیب جنسی، عدم مدارا با وقوع آن و هم‌چنین اقدامات مداخله‌ای سازمانی در جهت مقابله با تبدیل قصد به رفتار است. تفاصيل المقالة