هدف: ازآنجاکه چرخه اقتصادی هر کشوری به استمرار و بقای واحدهای گزارشگر آن کشور وابسته است، این پژوهش در صدد ارائه الگویی جامع به‌منظور پیش‌بینی ورشکستگی واحدهای گزارشگر با هدف هشداردهی به‌موقع جهت پیشگیری از وقوع آن است.روش‌شناسی پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کیفی است. داده‌ها به‌وسیله تحلیل محتوای نتایج پژوهش‌های پیشین حاصل از طریق روش دلفی - فازی مورد تجزیه‌وتحلیل و وزن‌دهی قرار گرفتند. جامعه آماری پژوهش حاضر نیز شامل 17 نفر از اساتید دانشگاه و مدیران مالی واحدهای گزارشگر هستند که به‌صورت روش نمونه‌گیری غیراحتمالی هدف‌مند و نظری و به‌وسیله تکنیک گلوله‌برفی انتخاب شده‌اند.یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد که از میان چهار عامل شناسایی‌شده، ویژگی واحدهای گزارشگر بهترین معیار در تعیین ورشکستگی واحدهای گزارشگر هستند. همچنین از زیرعوامل نسبت‌های مالی، نسبت سود خالص به فروش؛ از زیرعوامل ویژگی واحدهای گزارشگر، نظام راهبری؛ از زیرعوامل عامل محیطی، نحوه تأمین مالی و از زیرعوامل ویژگی‌های فردی نیز تخصص مدیران به‌عنوان بهترین عامل در تعیین ورشکستگی واحدهای گزارشگر تلقی می‌شوند.اصالت / ارزش‌افزوده علمی: باتوجه‌به عدم همگرایی نتایج پژوهش‌های پیشین، در پژوهش حاضر تلاش شده تا بر اساس موارد شناسایی شده در حوزه ورشکستگی، به دنبال هم‌گرایی عوامل موجود پرداخته شود تا با شناسایی عواملی که وزن بیشتری در تعیین ورشکستگی دارند، با جامعیت بیشتر و کمترین میزان خطا نتایج قابل‌اتکاتری را حاصل نمود. نتایج این پژوهش می‌تواند زمینه توجه مدیران و سرمایه‌گذاران به عوامل کلیدی مؤثر بر وقوع ورشکستگی را فراهم نماید. تفاصيل المقالة