مقدمه و هدف: سلامت بچه ها افزایش می یابد زمانی که آنها حمایت اجتماعی، عاطفی و اقتصادی را از جانب پدر و مادر، هردو، داشته باشند. از آنجاکه چالش‌هایی در اطلاعات ما در مورد مشارکت پدران در نقش پدری وجود داشت انجام این پژوهش ضروری به نظر میرسید. این پژوهش با هدف تعیین میزان مشارکت پدران قمی درمورد نقش پدری و عوامل مرتبط با آن در سال 1394 انجام گرفت. روش کار: نوع پژوهش کاربردی، توصیفی و تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام شد. اطلاعات مربوط به این تحقیق، شامل پاسخ های 226 نفر از پدران شهر قم که به صورت تصادفی از زایشگاههای دولتی شهر قم انتخاب شدند، پس از ورود به نرم افزار spss با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی توصیف گردید و در قسمت تحلیل اطلاعات، از آزمون پیرسون و تحلیل واریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج حاکی از میانگین بالای مشارکت بود. بین متغیر مشارکت با سن، میزان تحصیلات، رتبه تولد فرزند و خواسته یا ناخواسته بودن بارداری، در بین پاسخگویان رابطه معناداری وجود داشت اما بین این متغیر با جنس نوزاد، وضعیت اقتصادی، محل تولد، مصرف دخانیات، محل سکونت، قومیت و شغل پاسخگویان ارتباطی وجود نداشت.نتیجه گیری: به نظر میرسد فاصله زیادی تا تبدیل شدن مردان به یک پدر مشارکت کننده واقعی وجود دارد. انتظار میرود با فراهم آوردن دانش، مهارت و حمایت کافی بتوان به پدران کمک کرد تا راحت تر با نقش و وظایف خود کنار آمده و به شکل فعالتری در پرورش فرزند مشارکت نمایند. تفاصيل المقالة