هدف: پژوهش حاضر به مطالعۀ کیفی تفکر مادران در مورد اضطراب جدایی، علیت‌شناسی اضطراب جدایی، طرز برخورد و راهبردهای مادران با کودکان مبتلا به اضطراب جدایی‌شان می‌پردازد.روش‌شناسی: روش پژوهش حاضر کیفی با رویکرد نظریۀ زمینه‌ای بر اساس الگوی نظام‌مند اشتراوس و کوربین (2015) بود. جامعه دربرگیرنده مادارن کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی مقطع اول دبستان شهر تهران در سال 1399 بود که از بین آنان 10 مادر، تا رسیدن به اشباع، به روش هدفمند متجانس و گلوله‌برفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها از روش مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته استفاده شد. داده ها با کمک نرم افزار MAX-QDAنسخۀ 2020 داده ها تحلیل شدند. یافته‌ها: 370 کد اولیه بدست آمد که از طریق کدگذاری علی-تعاملی با تاکید بر ویژگی-ابعاد و فرآیندی-پیامدی مینی‌چارچوب‌های متقاطع علی و راهبردی ایجاد شد.نتیجه‌گیری: نتایج کدگذاری علی و فرآیندی ، شامل عوامل علیِ درونی-رابطه‌ای مانند انواع مسائل ژنتیکی، نشانه‌های نوزادی و کودکی، عدم حضور مادر و پدر، دعواهای زناشویی، و بیرونی-عطفی مانند آرام بودن محیط زندگی و یک حادثه یا بیماری برای خود یا نزدیکان، و راهبردهای جلوگیری-جبرانیِ فایده‌مند مانند ترغیب پدر برای ارتباط بیشتر با کودک، و بی‌فایده مانند راهبردِ به‌زور جدا کردن بود. علاوه‌براین از طریق ماتریس شرطی-پیامدی، جنبه‌های تعاملی و پیامدی و کد مرکزیِ حساس‌شدگی زودهنگام نسبت به تعاملات و محیط، اضطراب جدایی از دیدگاه مادران بدست آمد. تفاصيل المقالة