هدف: حرفه آموزی و اشتغال به کار مجرمان یکی از برنامههای پرکاربرد در زندانها به منظور بازاجتماعی کردن و اصلاح و تربیت محسوب میشود. هدف این پژوهش، تحلیل جامعه شناختی روایتهای زندانیان زن شاغل در واحدهای حرفه آموزی و اشتغال زندان زنان تهران میباشد.
روش: روش این پژوهش، مطالعهای کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته اجرا شد. نمونه پژوهش شامل 16 نفر از زنانی است که طی ماههای مهر تا اسفند 1398 محکوم و در زندان حضور داشتهاند که با بهکارگیری اشباع نظری در تعیین حجم نمونه و به روش نمونه گیری گلوله برفی به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل دادههای حاصل از مصاحبههای عمیق از تحلیل روایت بهره جسته شد.
یافته ها: یافته ها نشان میدهد که زندانیان زن مهمترین انگیزه حضور در واحدهای اشتغال را بیشتر با مقولاتی چون دوری از یکنواختی حضور در اتاقها و انضباط روزانه، استفاده از مزایایی چون ملاقات و تلفن و مرخصی ذکر کردهاند. بنابراین، میتوان بیان کرد که به منظور بازاجتماعی کردن زندانیان زن، توجه به استعداد و خلاقیتهای زندانیان و بهطور کلی طراحی برنامهها از پایین به بالا و پرداخت دستمزد مطابق قانو ن کار و اطمینان از پشتیبانی و حمایت دولت پس از آزادی مقولات و مضامینی هستند که از نظر پاسخگویان در زمان اشتغال زندانیان، مورد غفلت قرار میگیرد.
تفاصيل المقالة