زمینه و هدف: با توجه به محدودیت منابع آب دراکثرمناطق ایران، استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب می تواند راهکاری مؤثر درجهت بهبود ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی، حاصلخیزی خاک و حفظ ذخیره رطوبتی خاک باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پومیس بر فراهمی آب، ویژگی‌های شیمیایی و تغذیه ای در خاک‌هایی با بافت ریز و درشت، تحت کشت پیاز بوده است. روش بررسی: این تحقیق در بهار سال 1396طی آزمایشی گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور نوع خاک (با دو بافت لوم شنی و لوم رسی)، دور آبیاری (با دو سطح چهار و هفت روز یک‌بار) و پومیس (با چهار سطح 0 ،5/2 ، 5 و 5/7 % وزنی) در سه تکرار انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش سطوح پومیس توانست غلظت عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، گوگرد، آهن، منگنز و روی در پیاز را افزایش دهد. در اکثر موارد بین دو سطح 5 و 5/7 % وزنی پومیس اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. تاثیر مثبت پومیس در خاک لوم شنی بیشتر از خاک لوم رسی مشهود بود. در تیمارهایی که پومیس دریافت کرده بودند، بین دورهای آبیاری چهار و هفت روز یک‌بار در هیچ کدام از صفات بررسی شده غیر از غلظت مس گیاه تفاوتی وجود اشت. بحث و نتیجه گیری: با کاربرد پومیس با سطح 5 % وزنی می توان دور آبیاری پیاز را از چهار روز به هفت روز یک‌بار افزایش داد. با توجه به این‌که دور آبیاری از عوامل مهم در کشت پیاز است، کاربرد پومیس در هر دو نوع خاک می تواند صرفه اقتصادی خوبی در آب مصرفی ایجاد نماید. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: با توجه به محدودیت منابع آب وکمبود ماده آلی دراکثرمناطق ایران، استفاده هم‌زمان از پلیمرهای سوپرجاذب و کودهای آلی می تواند راه کاری مؤثر درجهت بهبود خصوصیات فیزیکی وشیمیایی، حاصلخیزی خاک و حفظ ذخیره رطوبتی خاک باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر پلیمر سوپرجاذب بر برخی خواص شیمیایی و فیزیکی خاک و میزان آزادسازی عناصر غذایی ازکود دامی در سطوح رطوبتی مختلف بوده است. روش بررسی: آزمایشی در سال 1393درقالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 18 تیمار و سه تکرار و جمعاً 54 واحد آزمایشی به اجرا درآمد. فاکتورها شامل 1- نوع و مقدار اصلاح‌کننده با شش سطح شامل الف) بدون اصلاح‌کننده (C)، ب) پلیمر سوپرجاذب با سطح 2/0 درصد وزنی (2/0A s)، ج) پلیمر سوپرجاذب با سطح 4/0 درصد(4/0A s) (4/0As)، د) کود دامی با سطح دو درصد وزنی(M)، م) پلیمر سوپر جاذب با سطح 2/0 درصدوزنی به همراه کود دامی با سطح دو درصدوزنی(+M 2/0 As) و هـ) پلیمر سوپرجاذب با سطح 4/0 درصدوزنی به همراه کود دامی با سطح دو درصد وزنی(+M 4/0 As) (+M4/0 A s) و 2- رطوبت با سه سطح شامل 80 درصد (h1) ،70درصد (h2) و 60 درصد (h3) رطوبت ظرفیت مزرعه‌ای بود. یافته ها: نتایج نشان داد که کاربرد پلیمر سوپر جاذب با سطح 2/0 درصدوزنی به همراه کود دامی با سطح دو درصدوزنی بیشترین تأثیر را بر بهبود خواص شیمیایی و فیزیکی خاک ازقبیل افزایش فسفرقابل جذب، پتاسیم قابل جذب و ظرفیت تبادل کاتیونی وکاهش سدیم قابل جذب و نیز افزایش ظرفیت رطوبت مزرعه ای داشته است. در اکثر موارد بین تیمارهای پلیمر سوپرجاذب با سطح 4/0 درصد وزنی به همراه کود دامی با سطح دو درصد وزنی و پلیمر سوپر جاذب با سطح 2/0 درصدوزنی به همراه کود دامی با سطح دو درصدوزنی اختلافی مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، می توان کاربرد توام 2/0 درصد وزنی پلیمر سوپر جاذب و 2 درصد وزنی کود دامی را به عنوان تیمارمطلوب در سطوح رطوبتی پایین معرفی کرد. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: امروزه افزایش شوری و آلودگی خاک ناشی از مصرف کمپوست زباله‌های شهری مشکلات عمده‌ای را به‌وجود آورده است. هدف اصلی از این تحقیق بررسی تاثیر اختلاط ضایعات گلخانه‌ای رز با زباله‌های ‌شهری بر کیفیت کمپوست تولیدی و خواص شیمیایی و فیزیکی خاک پس از مصرف این کود می‌باشد.روش بررسی: به‌منظور بررسی تاثیر ضایعات گلخانه‌ای رز بر کیفیت کمپوست تولیدی، آزمایشی در سال زراعی97-98 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور 1) نوع زباله با دو سطح تفکیک شده و تفکیک نشده و 2) نسبت ماده اصلاحی با سه سطح الف) 100 درصد زباله صفر درصد ماده اصلاحی، ب) 80 درصد زباله 20درصد ماده اصلاحی و ج) 60 درصد زباله 40 درصد ماده اصلاحی در سه تکرار انجام شد. سپس جهت بررسی تاثیر کمپوست تولیدی بر خواص خاک، آزمایشی مزرعه‌ای در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار (شامل خاک مخلوط شده با شش نوع کمپوست تولیدی در مرحله قبل و یک تیمار شاهد) و سه تکرار به اجرا درآمد.یافته‌ها: نتایج نشان داد تفکیک زباله‌ها در مبدا، باعث افزایش کربن آلی به میزان 69 درصد و افزایش 75/2 برابری نیتروژن، 14/4 برابری ظرفیت تبادل کاتیونی، 14/2 برابری فسفر و 2 برابری ظرفیت نگهداشت آب در کمپوست گردید، ولی پتاسیم قابل جذب، pH و سدیم کمپوست تولیدی را کاهش داد. در خاک نیز باعث کاهش جرم مخصوص ظاهری، شوری و غلظت کادمیوم و سرب گردید و میانگین وزنی قطر خاکدانه ‌ها را افزایش داد. اضافه کردن ضایعات گلخانه‌ای رز به میزان 40 درصد، شوری کمپوست را 58 درصد نسبت به شاهد کاهش داد. در خاک نیز باعث کاهش جرم مخصوص ظاهری، شوری و غلظت سرب و کادمیوم شد. تیمار خاک و کمپوست تفکیک شده با 40 درصد ماده اصلاحی شاخص Si را 078/0 واحد و کربن آلی خاک را 32 درصد نسبت به شاهد افزایش داد.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد تفکیک زباله‌ها در مبدا و افزایش ضایعات گلخانه‌ای رز می‌تواند خواص شیمیایی و فیزیکی کمپوست تولیدی و خاک را بهبود بخشد. تفاصيل المقالة

با توجه به مشکل شوری و محدودیت منابع آب در ایران، استفاده هم‌زمان از مواد تعدیل‌کننده اثر شوری و انواع سوپر جاذب‌ها می‌تواند راهکاری مؤثر در جهت بهبود شاخص‌های رشد گیاهان پرورش‌یافته در خاک‌های شور باشد. به‌منظور ارزیابی اثر روش‌های مختلف کاربرد اسید‌سالیسیلیک و پومیس بر عملکرد و مقدار عناصر غذایی شاهی در یک خاک شور، آزمایش مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار و سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتورها شامل 1) اسید‌سالیسیلیک(S) با سه سطح الف) بدون اسید‌سالیسیلیک (S0)، ب) خیساندن بذور شاهی در اسید‌سالیسیلیک 1/0 میلی‌مولار به مدت 24 ساعت (S1) و ج) محلول‌پاشی گیاهان با اسید‌سالیسیلیک 7/0 میلی‌مولار در سه مرحله (S2) و 2) پومیس (P) با سه سطح الف) صفر (P0) ، ب) 15 تن در هکتار (P1) و ج) 30 تن در هکتار (P2) بود. نتایج نشان داد که خیساندن بذور شاهی در اسید‌سالیسیلیک 1/0 میلی‌مولار توانست اثرات ناشی از تنش شوری در شاهی را تعدیل نماید، ولی بین تیمار محلول‌پاشی گیاهان با اسید‌سالیسیلیک 7/0 میلی‌مولار و شاهد ازلحاظ اکثر شاخص‌های رشد، تفاوتی دیده نشد. افزایش سطوح پومیس توانست صفاتی نظیر وزن خشک و مقدار عناصر فسفر، کلسیم، منیزیم و پتاسیم را در شاهی افزایش داده و مقدار سدیم گیاه، پرولین، پراکسید هیدروژن و آسکوربات پراکسیداز را کاهش دهد. در کل تیمار (P2S1) یعنی کاربرد 30 تن در هکتار پومیس و خیساندن بذور شاهی در اسید‌سالیسیلیک 1/0 میلی‌مولار، بیشترین عملکرد و مقدار عناصر غذایی و کمترین مقدار شاخص‌های تنش شوری در شاهی را تولید کرد. تفاصيل المقالة