این مطالعه به منظور بررسی اثر تنش خشکی پس از گرده افشانی بر صفات زراعی و برخی از ویژگی های فیزیولوژیکی برگ پرچم و سنبله ژنوتیپ‌های مختلف گندم به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل (آبیاری و ژنوتیپ گندم) و سه تکرار اجرا گردید. دو سطح فاکتور آبیاری شامل-شاهد (آبیاری در تمام مراحل رشدی بر اساس شرایط کشت آبی) و تنش خشکی (قطع آبیاری پس از گرده افشانی تا پایان دوره رشد) و سطوح ژنوتیپ های گندم را (SHARK و TEVEE'S'//CROW/VEE'S: حساس، Manning/Sdv1/Dogu8 و Sabalan: نیمه متحمل، Sardari HR-86 و Dogu88/Ghafghaz 7: متحمل به خشکی) تشکیل دادند و صفات زراعی و فیزیولوژیکی اندازه گیری شدند. تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه از طریق کاهش وزن هزار دانه شد. بیشترین عملکرد دانه مربوط به ژنوتیپ نیمه متحمل Manning/Sdv1/Dogu8 و کمترین عملکرد مربوط به ژنوتیپ SHARK بود. نتایج تحقیق مشخص ساخت که در تیمارهای تحت تنش محتوای پروتئین محلول در برگ پرچم و سنبله نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین و کمترین محتوا به ترتیب مربوط به ژنوتیپ‌های Sardari HR-86 و SHARK - و در سنبله بیشترین محتوای پروتئین محلول در ژنوتیپ Manning/Sdv1/Dogu8 و کمترین آن مربوط به ژنوتیپ SHARK بود. بررسی ها همچنین مشخص ساخت که فعالیت آنزیم های پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز تحت تنش خشکی افزایش یافت. بیشترین فعالیت آنزیم‌ها در برگ پرچم در ژنوتیپ متحملSardari HR-86 و در سنبله در ژنوتیپ نیمه متحملManning/Sdv1/Dogu8 در آخرین مرحله نمونه برداری مشاهده شد. همچنین ژنوتیپ‌های حساس کمترین فعالیت آنزیمی را نشان دادند. بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که در ژنوتیپ نیمه متحمل Manning/Sdv1/Dogu8، فعال شدن سیستم دفاعی آنزیم های پراکسیداز وسوپراکسیددیسموتاز نقش موثری در افزایش تحمل به تنش خشکی داشته است. تفاصيل المقالة

گیاهان دارویی یکی از منابع مهم آنتی اکسیدان‌ها می‌باشند. باتوجه به سمی بودن و اثرات نامطلوب آنتی اکسیدان‌های سنتزی موجود در موادغذایی، نیاز به آنتی اکسیدان‌های طبیعی از گیاهان با سمیت کمتر و اثر بخشی بیشتر یک ضرورت جدی است. در این تحقیق گیاه بادام وحشی از استان ایلام جمع آوری و خشک شدند و استخراج عصاره به روش حلال (آبی، هیدروالکلی و اتانولی)، کلونجر و سوکسله انجام شد. در این مطالعه هدف مقایسه خاصیت آنتی‌اکسیدانی اندام‌های مختلف گیاه بادام وحشی و بررسی اثر روش‌های مختلف استخراج بر محتوای فنولی، محتوای فلاونوئیدی کل، فعالیت آنتی اکسیدانی کل و ارزیابی فعالیت ضد رادیکالی با انجام آزمون DPPH بود. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که در میوه‌ی کامل، مغز و پوسته‌ سبزبادام استخراج با روش هیدروالکلی بیشترین خاصیت آنتی‌اکسیدانی را داشت. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده برای برگ بادام روش آبی بیشترین خاصیت آنتی‌اکسیدانی را دارا بود. در برگ و میوه‌ بادام محتوای فنول کل با خاصیت فلاونوئیدی و خاصیت آنتی اکسیدانی همبستگی مثبت معنی‌داری را نشان داد، همینطور بین خاصیت آنتی‌اکسیدانی کل و درصد بازدارندگی DPPH همبستگی مثبت معنی‌داری مشاهده شد. تفاصيل المقالة

آللوپاتی می تواند بر رشد گیاهان اثر کند و محتوای مواد غذایی آنها را تغییر دهد. هدف تحقیق حاضر مطالعه اثر آللوپاتی خارشتر (Alhagi maurorum L.) و ازمک (Cardaria draba L.) که از علف های هرز مهم مزارع گندم هستند، بر جذب عناصر غذایی در این محصول بود. آزمایش های گلدانی برای مطالعه اثر آللوپاتی خاک ریزوسفری خارشتر و ازمک بر محتوای مواد غذایی معدنی در گندم طراحی شد. در گیاهان گندم کشت شده در خاک ریزوسفری خارشتر و ازمک جذب عناصر غذایی پرمصرف (NO3-، K+، Ca2+ و P) و کم مصرف (Fe2+ و Cu2+) در ریشه و اندام هوایی کاهش یافت، آللوپاتی بر جذب Mg2+، Mn2+ و Zn2+ تقریبا اثری نداشت. اثر آللوپاتی خارشتر به طور معنی داری بیشتر از ازمک بود. به نظر می رسد کاهش جذب عناصر معدنی به‌دلیل اثر آللوپاتی مواد آللوشیمیایی ترشح شده از ریشه گیاهان ازمک و خارشتر بوده است. تفاصيل المقالة

Thyme is a valuable plant used in medicine, perfumery and food industry. Mineral deficiencies often limit the growth of plants. Nitrogen deficiency in agricultural soils is a problem throughout the world. The present study evaluated effects of applying Fe and Zn in absorption of some important nutrients of Thymus vulgaris L. under nitrogen deficiency. Potted experiments were designed to study effect of spraying some micronutrients on nutrient contents of thyme. Nitrogen deficiency applied whereas application of N decreased to half, 1/4 and zero. At the same time, foliar spraying of Fe2+ and Zn2+ in concentration of 1% and 2% was replicated each 15 days. Results showed that application of Zn 2% cause increase in NO3- content of thymus root and in shoots of deficient plants. Also foliar spraying of Zn and Fe cause increase in P and NO3- content of thymus plants under nitrogen deficiency conditions. There was significant correlation (p <0.05, r>0.9) among micronutrients, P and NO3- content under N deficiency. Analysis of variance showed that the difference in all nutrients content between nitrogen treatments, among spray of different micronutrients and nitrogen treatments × spray was significant in roots and shoots of plants and soil. Foliar application of iron and zinc significantly enhanced the absorption of other nutrients in thymus plants under deficiency conditions, but influence of zinc was higher. It seems that foliar fertilizer improves nutrition of plant in nitrogen deficiency conditions and decrease environmental hazard by decreasing the applying of chemical fertilizers in soils. تفاصيل المقالة

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در انجام شد. شش ژنوتیپ گندم و چهار سطح تیمار آبیاری (شاهد و تنش در زمان های 7، 17 و 23 روز پس از گرده افشانی) مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ ها شامل، دو ژنوتیپ متحمل به خشکی آذر-2 و سرداری، دو ژنوتیپ نیمه متحمل HN7 و DH-2049، و دو ژنوتیپ حساس به خشکی سارا و TEVEE بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی در زمان های مختلف پس از گرده افشانی سبب کاهش محتوی آب نسبی گیاه (به طور میانگین از %5/82 به %5/53) و محتوای کلروفیل برگ پرچم (به طور میانگین از 33/12 به 17/3 میلی گرم بر گرم) در ژنوتیپ های مختلف گندم شد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان شامل سوپر اکسید دیسموتاز(SOD)، کاتالاز (CAT) و پراکسیداز تحت خشکی به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین ارقام متحمل که میزان مالون دی آلدهید کمتر، محتوای آب نسبی کمتر و میزان کلروفیل بیشتری در شرایط خشکی داشتند و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان بیشتری را نیز نسبت به ارقام حساس از خود نشان دادند. به نظر می رسد که فعالیت کمتر آنزیم های آنتی اکسیدان در ژنوتیپ های حساس منجر به کاهش تحمل گیاه به تنش خشکی و بنابراین کاهش بیشتر در عملکرد دانه گندم (به طور میانگین از 23/3150 کیلوگرم در هکتار به 21/1400 کیلوگرم در هکتار، کاهش %55/55) در مقایسه با ژنوتیپ های متحمل (به طور میانگین از 72/2800 کیلوگرم در هکتار به 69/1850 کیلوگرم در هکتار، کاهش %92/33) گردید. تفاصيل المقالة