به منظور بررسی کارایی علف کش‌ها در مبارزه با علف‌های هرز گوجه فرنگی، آزمایشی در سال 1389 در شهرستان چناران در استان خراسان رضوی انجام شد. آزمایش در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل علف کش سولفوسولفورون(آپیروس) درچهار سطح (20، 40، 60 و 80 گرم در هکتار)، علف کش آکلونیفن(چلنج) در چهار سطح (1، 2، 3 و4 لیتر در هکتار)، فورام سولفورون(اکوئیپ) در چهار سطح (1 ، 5/1، 2 و 5/2 لیتر در هکتار)، علف کش متریبیوزین(سنکور) در چهار سطح (100، 200،300 و 600 گرم در هکتار) بود. تیمار شاهد با علف هرز(دز صفر علف کش) و شاهد بدون علف هرز(وجین کامل) نیز در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری تراکم، وزن خشک، درصد مهار عف هرز و ارزیابی اثر علف کش بر گوجه فرنگی بر اساس جدول EWRC**، نمونه برداری قبل از تیمار علف کش و20 روز پس از آن انجام شد. در انتهای فصل رشد صفات مربوط به گوجه فرنگی شامل وزن خشک تک بوته، عملکرد تک بوته و عملکرد میوه گوجه فرنگی اندازه گیری شد. در بین علف کش‌های مورد استفاده علف کش متریبیوزین، سولفوسولفورون، فورام سولفورون و آکلونیفن به ترتیب مهار ضعیف تا مطلوب علف‌های هرز را در پی داشتند. از طرف دیگر کمترین وزن خشک و تعداد علف‌های هرز از دزهای بالای علف کش‌های مورد استفاده به دست آمد که البته با خسارت‌هایی به گوجه فرنگی هم همراه بود. علف کش‌های فورام سولفورون، سولفوسولفورون و متریبیوزین به ترتیب بیشترین وزن خشک تک بوته گوجه فرنگی و علف کش‌های متریبیوزین و آکلونیفن به ترتیب بیشترین عملکرد تک بوته را داشتند. در مجموع علف کش آکلونیفن در دزهای 2 و 3 لیتر درهکتار، فورام سولفورون در دز5/1 لیتر در هکتار، متریبیوزین در دز 300 گرم در هکتار و سولفوسولفورون در دز 20 گرم در هکتار هم کنترل مطلوب علف‌های هرز و هم بالاترین عملکردهای گوجه فرنگی را با کمترین خسارت به گیاه زراعی در پی داشتند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی کارایی کود سبز بر کنترل گل‌جالیز مصری(Orobanche aegyptiaca. Pers) در گوجه‌فرنگی (Lycopersicon esculentumL.) و تعیین اثرات آن بر رشد گوجه‌فرنگی آزمایشی گلخانه‌ای در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل سه کود سبز گندم (Triticum aestivum L.)، جو(Hordeum vulgar L.) و چاودار(Secale cereal L.) هر کدام در دو سطح 50 و 100 درصد برگردان به خاک و 2 تیمار شاهد با و بدون علف هرز گل‌جالیز بودند. نتایج نشان داد که در بین تیمارهای آزمایش تیمار کود سبز چاودار در هر دو سطح 50 و 100 درصد برگردان زیست توده، صفات تعداد ساقه، تعداد گرهک گل‌جالیز روی ریشه گوجه‌فرنگی، وزن خشک گل‌جالیز و نسبت وزن خشک گل‌جالیز به وزن خشک اندام هوایی گوجه‌فرنگی را به نحو موثرتری نسبت به شاهد با حضور گل‌جالیز کاهش داد. البته تیمار کود سبز جو بویژه در سطح 100 درصد برگردان زیست توده نیز در بسیاری از صفات مشابه تیمار کود سبز چاودار بود. هم‌چنین علی‌رغم کاهش مقادیر صفات اندازه‌گیری شده در مورد گل جالیز، ولی تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای کود سبز به لحاظ وزن خشک اندام هوایی گوجه‌فرنگی مشاهده نشد. در مجموع به نظر می‌رسد تیمار کود سبز چاودار در سطوح 100 و 50 درصد و کود سبز جو در سطح 100 درصد این قابلیت را دارند تا از جوانه‌زنی و استقرار بذر گل‌جالیز بر روی گوجه فرنگی به نحو مطلوب‌تری جلوگیری نمایند و بررسی اثرات آن بر رشد و کیفیت گوجه‌فرنگی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. تفاصيل المقالة

تحمل ارقام گوجه رنگی به گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca Pers.) طی آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 11 تیمار و 3 تکرار در سال 1391 در مزرعه نمونه آستان قدس رضوی در خراسان رضوی به عمل آمد. تیمارها شامل ارقام پتوارلی سی اچ (CH)، استرلینگ (کارون)، خرم، پتوراک و هیبریدهایDNP 3005، PS 6515، SPEEDY،IDEN ،VADI STAR،FIRINZEH وDNP 3001 به صورت کاشت نشایی بودند. نمونه برداری طی دو مرحله، ابتدا پس از ظهور و استقرار گل جالیز بر روی بوته گوجه فرنگی جهت تعیین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و وزن خشک بوته گوجه فرنگی و سپس در انتهای فصل رشد جهت تعیین وزن میوه و عملکرد گوجه فرنگی انجام گرفت. نتایج نشان داد که ارقام استرلینگ و خرم با تفاوت معنی داری نسبت به سایر ارقام، کمترین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و در مقابل بیشترین وزن خشک بوته، میوه و عملکرد گوجه فرنگی را داشته و بنابراین متحمل ترین ارقام بودند. ارقام پتوراک و DNP 3001 از سوی دیگر دارای بیشترین وزن خشک، تعداد ساقه و تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی و ارقام پتـوراک، پتـوارلی سی اچ و FIRINZEH کمتـرین وزن خشک بوته، وزن میــوه و عملکرد گوجه فرنگی بودند و بنابراین حساس ترین ارقام به گل جالیز معرفی می شوند. البته رقم DNP 3001 علی رغم دارا بودن مقادیر بیشتری در مورد صفات گل جالیز با افزایش وزن میوه توانست این نقصان را جبران نماید. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف اسید هیومیک بر خصوصیات زراعی برخی ارقام شبدر آزمایشی مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. در این آزمایش3 رقم شبدر شامل برسیم (مصری)، ایرانی هفت چین و کرمانشاهی به‌عنوان فاکتور اول و سه سطح اسید هیومیک شامل شاهد بدون اسید هیومیک، ٥ و ١٠ لیتر در هکتار به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک تک بوته، وزن خشک ریشه و شاخساره تک بوته، ارتفاع، تعداد برگ و قطر ساقه تحت برهمکنش رقم در اسید هیومیک قرار گرفت. در بین دو چین برداشت‌شده 57 درصد بیشترین مقدار ویژگی‌های اندازه‌گیری‌شده از چین اول و 43 درصد آنها از چین دوم بدست آمدند و در بین ارقام مورد آزمایش شبدر هفت چین و کرمانشاهی بیشترین و شبدر برسیم کمترین مقدار ویژگی‌های کمی را ایجاد کردند. همچنین در بین تیمارهای اسید هیومیک، تیمار 10 لیتر در هکتار بیشترین مقادیر را در بین ویژگی‌ها ایجاد کرد. در مجموع ارقام شبدر کرمانشاهی و هفت چین با 10 لیتر در هکتار اسید هیومیک به ترتیب با تولید 3800 و 3410 کیلوگرم در هکتار بالاترین مقدار ماده خشک اندام هوائی و رقم شبدر برسیم با تولید 686 کیلوگرم در هکتار کمترین مقدار ماده خشک اندام هوائی را ایجاد کردند. تفاصيل المقالة