به منظور بررسی سطوح مختلف دامینوزاید بر مینی تیوبرهای تولیدی ارقام مختلف سیب زمینی از طریق کشت بافت در شرایط گلخانه ای، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه شرکت ویلکیج اردبیل در سال 1389 انجام شد. فاکتور اول شامل چهار سطح از ماده دامینوزاید، به عنوان تنظیم کننده رشد گیاهی، در چهار سطح (0، 40، 80 و 120 میلی گرم در لیتر) و فاکتور دوم شامل پنج رقم سیب زمینی عاری از ویروس (ساتینا، ساوالان، مارفونا، آگریا و کایزر) بودند. در این پژوهش گیاهچه های عاری از ویروس تولید شده به گلخانه ایزوله انتقال داده شدند و در گلدان های پلاستیکی به ابعاد20×20×15 سانتی متر با بستری از مخلوط 1:1 حجمی پیت ماس بیولان و پرلیت کشت گردیدند. در طی دوره رشد صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ و ساقه در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در بوته و در متر مربع و متوسط اندازه مینی تیوبر یادداشت برداری گردیدند. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین سطوح مختلف دامینوزاید از نظر تعداد برگ در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع و متوسط اندازه غده و بین ارقام از نظر کلیه صفات اختلاف معنی دار وجود دارد. اثرمتقابل دامینوزاید × ارقام از نظر صفات تعداد برگ در بوته، تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع و متوسط اندازه غده اختلاف معنی داری مشاهده شد. ارقام کایزر و مارفونا از نظر صفات تعداد و وزن مینی تیوبر در متر مربع در سطح مصرف 40 میلی گرم در لیتر دامینوزاید دارای بیشترین مقدار بودند. همبستگی بین تعـداد مینی تیوبر در متر مربع با وزن مینی تیوبر در متر مربع و طول ریشه؛ بین وزن مینی تیوبر در متر مربع با ارتفاع بوته و متوسط اندازه مینی تیوبر مثبت و معنی دار شدند. نتایج تجزیه رگرسیون چندگانه نشان داد که صفات وزن مینی تیوبر در متر مربع، متوسط اندازه غده، ارتفاع بوته و طول ریشه در تغییرات تعداد مینی تیوبر موثر هستند. بالاترین اثر مستقیم مثبت بر تعداد مینی تیوبر بر مترمربع از طریق ارتفاع بوته و کمترین اثر مستقیم منفی بر روی آن از طریق وزن مینی تیـوبر در متر مربع برآورد شدند. تفاصيل المقالة

شناسایی علف های هرز مزارع جو آبی به عنوان اساسی ترین اقدام در مدیریت علف های هرز این محصول محسوب می شود. بر اساس سطح زیر کشت و مساحت مزارع جو آبی درشهرستان های استان اردبیل طی 6 سال زراعی (در سال های 1379تا 1385) تعداد 46 مزرعه انتخاب و طبق روش توماس با انداختن کادر تعداد علف های هرز به تفکیک جنس و گونه در هر کادر در مزارع مورد نظر مشخص شد. با استفاده از روابط موجود تراکم (تعداد در واحد سطح)، فراوانی و یکنواختی هر گونه به دست آمد. در هر مزرعه طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا برای مکان مورد اندازه گیری توسط دستگاه GPS ثبت شد. با استفاده از این اطلاعات نقشه پراکنش علف های هرز مزارع جو آبی استان اردبیل در محیط GIS تهیه گردید. نتــایج نشــان داد که در مزارع جو آبی استان اردبیل 44 گونه علف هرز وجــود دارند. پهن برگ های مــزارع جو آبی استــان اردبیـــل به ترتیب غالبیت شــامل: بی تی راخ (Galium tricurnatum)، شاه تره (Fumaria vaillantii) و تربچه وحشی (Raphanus raphanistrum) بودند، باریک برگ های غالب مزارع جو آبی استان اردبیل به ترتیب اهمیت گونه‌های یولاف وحشی (Avena fatua) و چاودار (Secale cereale) بودند. علاوه بر این، مهم ترین رستنی های مزاحم قبل از برداشت جو در استان اردبیل را پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) و‌ کنگر وحشی (Cirsium arvense) تشکیل می دهند. تفاصيل المقالة