صفات متمایزکننده جنسی در جنس‌نر، پیدایش صفات اولیه و ثانویه جنسی و اثرات سیستمیک متعدد، توسط هورمون تستوسترون کنترل ‌می گردد، ازاین‌رو تستوسترون و استرهای مختلف آن، از جمله انانتات برای مصارف دارویی، دامی و حتی ورزشی تولید و عرضه می‌شوند. ناندرولون هم از نظر ساختار شیمیایی شباهت‌های‌ فراوانی به تستوسترون دارد و ناندرولون دکانوات، استری طولانی اثرتر از داروی ناندرولون می‌باشد. از طرفی اثرات نامطلوب سوءمصرف آندروژن ها مانند سرکوب اسپرماتوژنز و تحلیل بیضه‌ها، در درازمدت دیده می‌شود. شباهت این دو دارو و موارد استفاده و همچنین اثرات نامطلوب سوءمصرف آن‌ها، سبب شد تا تأثیر تجویز تستوسترون انانتات و ناندرولون دکانوات بر بافت بیضه و ضرایب اسپرماتوژنز در موش های ‌صحرایی موردبررسی و مقایسه قرارگیرد. بدین منظور، تعداد 21 سر موش صحرایی ‌نر بالغ، به صورت تصادفی، در 3 گروه شاهد (بدون تزریق دارو)، تیمار با ناندرولون دکانوات (10 میلی‌گرم برکیلوگرم در هفته) و تیمار با تستوسترون انانتات (5 میلی‌گرم بر 100 گرم در هفته) تقسیم شدند. بعد از طی 8‌ هفته از شروع تحقیق، نمونه بافتی از بیضه موش ها تهیه شده و پس از رنگ‌آمیزی با رنگ های هماتوکسیلین- ائوزین، مورد مطالعه هیستوپاتولوژیک قرارگرفتند. نتایج نشان داد که هر دو دارو، تأثیر منفی معنی‌داری بر قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی‌ساز و ضخامت بافت بینابینی بیضه داشتند. همچنین ضرایب اسپرماتوژنز شامل ضریب تمایز لوله‌ای، ضریب اسپرمیوژنز و ضریب بازسازی، تأثیر منفی از هر دو دارو گرفتند که البته در این بین، فقط تأثیر تستوسترون انانتات معنی‌دار بود (05/0>p). به‌طورکلی تجویز استروئیدهای آنابولیک منجر به تغییرات هیستوپاتولوژیک متعدد در سیستم تولیدمثل جنس نر می‌شود. تفاصيل المقالة