گیاه شنبلیله از نظر ویژگی‌های گیاه‌شناسی و خصوصیات دارویی در طب سنتی همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی تعیین اثرات محافظتی عصاره دانه شنبلیله در برابر آسیب کبدی ایجاد‌شده توسط تتراکلریدکربن در موش صحرایی بود. 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به‌طور تصادفی در 8 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سالم بدون هیچ‌گونه تیمار در طول آزمایش قرار داشتند. گروه کنترل آسیب کبدی، تتراکلرید کربن 50 درصد (mg/kg‌ 1) را دوبار در هفته در 10 نوبت به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کرد. سه گروه تجربی سالم عصاره شنبلیله را با دوزهای 50، 100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت کردند. سه گروه تجربی آسیب کبدی هم با تتراکلرید کربن مسموم شده و همچنین عصاره شنبلیله را در سه دوز بالا به صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان دوره آزمایش در روز 34، حیوانات آسان‌کشی شده و نمونه خون از قلب آن‌ها جمع-آوری گردید. سطح سرمی آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و گاماگلوتامیل ترانسفراز مورد سنجش قرار‌گرفت. آنزیم‌های شاخص کبدی به طور معنی‌دار در گروه کنترل آسیب کبدی نسبت به گروه کنترل سالم افزایش یافت و تیمار عصاره شنبلیله در یک روند وابسته به دوز باعث کاهش معنی‌دار آنزیم‌های شاخص‌های کبدی در گروه‌های آسیب کبدی گردید. نتایج نشان داد که عصاره گیاه شنبلیله دارای اثر حفاظتی در برابر مسمومیت کبدی ناشی از تتراکلرید کربن در کبد موش صحرایی می‌باشد و از پتانسیل کاربرد شنبلبله به عنوان ماده‌ای درمانی برای بیماران با آسیب کبدی حمایت می‌کند. تفاصيل المقالة

مصرف جنتامایسین موجب آسیب به بخش حلزونی گوش و مسمومیت برگشت پذیر کلیه می شود. ترکیبات مختلفی از جمله سیمواستاتین برای کاهش عوارض جانبی جنتامایسین پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر بررسی اثر سیمواستاتین درجهت کاهش آسیب کلیوی ناشی از مصرف آنتی بیوتیک جنتامایسین در موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام گرفت.بدین منظور موش‌های صحرایی به مدت 30 روز به صورت گاواژ با دوز های 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلو گرم وزنبدن سیمواستاتین، به‌طور روزانه تیمار شده و هم زمان جنتامایسین را با غلظت 40 میلی گرم بر کیلو گرم وزنبدن به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند. سطوح اسید اوریک، اوره، سدیم، پتاسیم، نیتروژن اوره خون (blood urea nitrogen; BUN)، کراتینین و آلبومین در سرم موش هااندازه گیری گردیده و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد واکاوی آماری قرار گرفت. مقادیر 05/0>p معنی دار در نظر گرفته شد. افزایش معنی دار میزان کراتینین (01/0p <)، اوره (001/0p <)، نیتروژن اوره خون (001/0p <) و اسید اوریک (001/0p <) و کاهش معنی دار آلبومین (01/0p <) و سدیم (01/0p <) در حیوانات گروه دچار آسیب کلیوی توسط جنتامایسین در مقایسه با گروه کنترل سالم، مشاهده شد. تیمار با سیمواستاتین در غلظت 20 میلی گرم بر کیلو گرم وزن بدن در حیوانات دچار آسیب کلیوی باعث کاهش معنی دار کراتینین (01/0p <)، اوره (01/0p <)، نیتروژن اوره خون (001/0p <) و اسید اوریک (001/0p <) و افزایش معنی دار آلبومین (05/0p <) و سدیم (01/0p <) شد. نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده بهبود آسیب کلیه ها در پی مصرف جنتامایسین در موش های صحرایی توسط سیمواستاتینمی باشد. تفاصيل المقالة