رادیو در ایران با سابقه ای طولانی تر از تلویزیون کوله باری از تجربیات سالیان طولانی و خاطراتی عمیق از تاریخ این کشور دارد چرا که در طول سالیان با لحظه لحظه زندگی مردم این کشور و در لحظات دشواری و سختی و جنگ و آرامش و تنش و ... در دوران تاریخ معاصر در کنار ایرانیان بوده است و برنامه سازان این رسانه قدیمی بر دوش بزرگان این رسانه قرار گرفته و می توانند افق دورتری را در حوزه رسانه مشاهده کنند چرا که وامدار 75 سال تجربه رسانه ای هستند. این پژوهش در نظر دارد معنای رادیو را از دیدگاه برنامه سازان رادیویی مطالعه کند. این پژوهش به روش کیفی، مردم نگاری انجام شده است و روش گردآوری داده ها در این پژوهش مشاهده، مشاهده مشارکتی و مصاحبه است و در سال های 1394-1393 انجام شده است جامعه آماری این پژوهش رادیویی ها در همه مشاغل است. در حین انجام از هر شغل 5 نفر برگزیده شد و تا اشباع کامل ادامه یافت. از تجربه زیسته پژوهش‌گر با داشتن 16 سال سابقه فعالیت در رادیوهای مختلف و کار در مشاغل مختلف (مانند تهیه کنندگی، سردبیری، نویسندگی و مدیریت تولید) در این پژوهش برای تحلیل داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از روش کدگذاری و مقوله بندی تحلیل شده اند و سوال پژوهش: معنای رادیو برای رادیویی ها چیست؟ در این پژوهش مشخص شد که 3 گروه عمده در رادیو وجود دارد. دسته اول که رادیو عشق آنها است. دسته دوم رادیو را دوست دارند اما عاشق رادیو نیستند و اگر فرصت بهتری برای آنها فراهم شود رادیو را ترک می کنند و دسته سوم که رادیو فقط شغل و ممر درآمد آنها است. تفاصيل المقالة