فهرس المقالات زهرا تنها


  • المقاله

    1 - مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی-هیجانی، انعطاف‌پذیری شناختی و ناگویی هیجانی بیماران گوارشی
    روان شناسی تحلیلی شناختی , العدد 3 , السنة 14 , پاییز 1402
    این پژوهش در پی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی-هیجانی، انعطاف‌پذیری شناختی و ناگویی هیجانی بیماران گوارشی می‌باشد. در این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل نامعادل، از بین کلی أکثر
    این پژوهش در پی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر تنظیم شناختی-هیجانی، انعطاف‌پذیری شناختی و ناگویی هیجانی بیماران گوارشی می‌باشد. در این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل نامعادل، از بین کلیه بیماران گوارشی در شهر ساری که در سال 1398 به مرکز درمانی بیمارستان امام خمینی (ره) این شهر مراجعه کرده بودند، تعداد 45 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) 15 نفره تقسیم شدند. کلیه آزمودنی‌ها پرسش‌نامه‌ تنظیم شناختی- هیجانی، انعطاف‌پذیری شناختی و ناگویی خلقی را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. یک گروه آزمایش در هشت جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر آزمایش تحت هشت جلسه شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. بر این اساس، بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر راهبردهای سازش نایافته هیجانی- شناختی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما هردو گروه (پذیرش و تعهد و گروه ذهن آگاهی) با گروه کنترل تفاوت معنی‌دار داشتند و بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر راهبردهای سازش یافته هیجانی- شناختی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. همچنین، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی اثر قابل توجهی در افزایش زیر مقیاس انعطاف‌پذیری شناختی، داشته است، اما درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثری در زیر مقیاس انعطاف‌پذیری شناختی، یعنی زیر مقیاس جایگزینهای بیماران گوارشی نداشته است. تفاصيل المقالة

  • المقاله

    2 - بررسی اثر مصرف دو هفته مکمل Q10 بر تروپونین های I و T در موش های صحرایی نر به دنبال فعالیت وامانده ساز
    زیست شناسی جانوری , العدد 0 , السنة 16 , زمستان 1402
    انجام فعالیت های ورزش شدید حاد با افزایش مواد اکسایشی در بدن همراه است که می تواند موجب آسیب هایی به بافت قلب شود و متعاقب آن سطح تروپونین های I و T افزایش یابد. در چنین مواقعی مصرف مکمل های تغذیه ای مانند کوآنزیم Q10 احتمالاً می تواند از این آسیب ها پیشگیری کند. با این أکثر
    انجام فعالیت های ورزش شدید حاد با افزایش مواد اکسایشی در بدن همراه است که می تواند موجب آسیب هایی به بافت قلب شود و متعاقب آن سطح تروپونین های I و T افزایش یابد. در چنین مواقعی مصرف مکمل های تغذیه ای مانند کوآنزیم Q10 احتمالاً می تواند از این آسیب ها پیشگیری کند. با این حال، در رابطه با اثرات این ماده غذایی بر شاخص های آسیب قلبی به دنبال فعالیت های ورزشی، مطالعات جامعی صورت نگرفته است. به همین منظور 40 سر موش 8 هفته ای نر با نژاد ویستار با میانگین وزن 7/6 + 48/239 گرم به طور تصادفی در 4 گروه دارونما، دارونما+ فعالیت حاد، مکمل و مکمل+فعالیت حاد تقسیم شدند. گروه های مکمل 02/0 میلی لیتر مکمل Q10 در روز به مدت دو هفته به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه های فعالیت حاد نیز بعد از پایان دوره مکمل فعالیت شنا کردن در آب را تا سر حد خستگی انجام دادند. 2 ساعت بعد از فعالیت حاد نمونه¬های خونی جهت اندازه گیری پروتئین¬های تروپونین I و T از قلب موش ها گرفته شد و بعد از آن نمونه های پلاسما تهیه شد. آزمون یک طرفه آنووا نشان داد تروپونین I و T بعد از فعالیت ورزشی در هر دو گروه نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنی دار داشت (000/0p =). همچنین، نتایج نشان داد که مصرف Q10 موجب کاهش معنی دار تروپونین I (000/0p =) و تروپونین T (019/0p =) نسبت به گروه دارونما در پاسخ به فعالیت وامانده ساز می شود. بر اساس نتایج به دست آمده، مکمل سازی دو هفته کوآنزیم Q10 ممکن است بتواند از آسیب های وارده ناشی از فعالیت وامانده ساز به باقت قلب موش ها بکاهد. تفاصيل المقالة