ارزیابی سیستم های مدیریت، از مسایل اساسی است که مورد توجه تصمیم گیرندگان بویژه مدیران قرارگرفته است. دراین مقاله، با تکیه بر بکارگیری رویکرد توسعه پایدار شکلی نوین از رویکرد کارت امتیازی متوازن تحت عنوان کارت امتیازی متوازن پایدار بکارگرفته شده است و با استفاده از رویکردهای تصمیم‌گیری چندشاخصه به ارزیابی عملکرد سیستم های مدیریت در حوزه مدیریت انرژی در شرکت های گاز استان فارس می پردازد. در این مقاله ابتدا مفاهیم توسعه پایدار به کارت امتیازی متوزان اضافه می گردد، سپس با استفاده از دیمتل اولویت مناظر نشان داده می شود و شبکه ساختاری روابط بدست می آید. و در پایان با استفاده از روش تحلیل شبکه فازی به اولویت بندی و انتخاب سیستم های مدیریتی پرداخته می شود. دستاورد رویکرد دیمتل نشان از آن دارد که ابعاد پایداری و فرایندهای داخلی در مقایسه با ابعاد رشد و یادگیری و ذی نفعان از اولویت بالاتری برخوردار می باشد. نتایج بررسی رویکرد تحلیل شبکه فازی حاکی از آن می باشد که از میان شاخص های مورد مطالعه ابعاد چهارگانه کارت امتیازی متوازن پایدار متوسط آموزش نیروی انسانی(بعدرشد و یادگیری)، رضایت مشتری(بعدذی نفعان)، مسئولیت پذیری(شاخه اجتماعی بعدپایداری)،بهره وری(شاخه اقتصادی بعدپایداری)،ایمنی و سلامت نیروی انسانی (شاخه زیست محیطی بعدپایداری)، ومیزان مصرف انرژی(بعدفرایندهای داخلی)مهم ترین شاخص های بدست آمده می باشند. سایر دستاوردها نشان می دهد، از میان سیستم های مدیریت در مجموع سیستم بهینه سازی انرژی50001 در مقایسه با سایر سیستم ها از اولویت بالاتری برخوردار می باشد. تفاصيل المقالة

انتخاب تأمین‌کنندگان مناسب، اساس یک زنجیرۀ ‌تأمین موفق و عامل کلیدی برای بهبود قدرت رقابت‌پذیری است؛ بنابراین هدف این پژوهش، بررسی کیفیت و نرخ خرابی قطعاتی است که تأمین‌کنندگان ارائه می‌دهند و بدین منظور از رویکرد ارزیابی مبتنی بر نرخ خرابی استفاده شد و به تعیین قابلیت اطمینان تأمین‌کنندگان و رتبه‌بندی آنان پرداخته شد؛ بنابراین روش تحقیق مورد استفاده به لحاظ ماهیتی از نوع کاربردی است و روش آن زمینه‌ای-موردی است. همچنین برای مطالعۀ موردی، تأمین‌کنندگان هفت زنجیرۀ تأمین مجزای یک شرکت تولید لوازم برقی در شیراز، مورد بررسی قرار گرفتند که هریک از زنجیره‌ها نیز شامل هشت تأمین‌کننده بودند؛ و برای ارزیابی و استقرار الگوی قابلیت اطمینان تأمین‌کنندگان بر پایۀ نرخ خرابی از یک سیستم موازی استفاده شد و در نهایت با محاسبۀ قابلیت اطمینان، نرخ خرابی محصول تولیدی تأمین‌کنندگان به دست آورده شد که نتایج نشان داد، این نرخ خرابی معیار مناسبی برای مقایسۀ کیفیت خروجی یا محصول تأمین‌کنندگان است و می‌توان بر اساس این نرخ به‌دست‌آمده، به رتبه‌بندی تأمین‌کنندگان پرداخت. تفاصيل المقالة