از نگاه صورتگرایان روش شعر رستاخیز کلمات است؛ چون که در زبان عادی و روزمره به کارگیری کلمات به صورت عادی و از روی اعتیاد و مرده اند و باعث جلب توجه نمی‌شوند و اگر کلامی از این حالت درآمده و موجب شود که شنونده توجه‌اش جلب شود و سبب زنده شدن کلمات شود دیگر آن کلام و متن مرده نیست بلکه رستاخیز واژگان صورت گرفته است. این اتفاق در متن قرآن کریم هم افتاده است و به سبب برجسته سازی و رستاخیزی که صورت گرفته حشر معانی شده و چشم انداز دیگری را رقم زده است.نگارنده در پژوهش پیش‌رو بر آن است تا با روش توصیفی– تحلیلی به بررسی حشر معانی الفاظ سوره‌ی الرحمن پرداخته و با اشاره به جنبه ابداع و نوآوری در رستاخیز کلمات به‌کاررفته در این سوره، اهمیت بیان موضوع را بیان نماید.با تحلیل و بررسی روند رستاخیز کلمات در این سوره به دست می‌آید که گونه‌های رستاخیز کلمات به‌صورت صنعت تسجیع، حس‌آمیزی، کنایه، مجاز، آشنایی‌زدایی و ... تجلی‌یافته و با ایجاد آشنایی‌زدایی جلب ‌توجه مخاطب به موضوع بیشتر شده است به طوری که برجسته‌سازی کلام خداوند با روش آشنایی‌زدایی بر پویایی و تأثیر نفوذ کلامش افزوده است. تفاصيل المقالة