آنچه مسلم است تا امروز به دلیل اختلافات زیربنایی و ریشه ای مختلفی از جمله در مسائل عقیدتی، فرهنگی و مذهبی و در عین حال تفاوت هایی که در معیارهای سنجش ارزش ها در حیطه های گوناگون وجود داشته، یک توافق و تفاهم عمومی ‌و جهان شمول استقرار نیافته است. وانگهی، تمام انسان ها از هر قوم و قبیله، نژاد و مذهب، دین و عقیده اتفاق نظر دارند که یکی از محوری ترین اعمال فردی و اجتماعی، تربیت و هدایت درست کودکان برای آینده می باشد. اقدامی ‌که شرط ضروری و انکارناپذیر رشد و ترقی جامعه ی انسانی تلقی می شود. پیشگیری از جرم مخصوصاً درباره کودکان را فرصت محور، آماج مدار و بزه دیده مدار گویند چرا که با دخالت در فرصت های پیش از بزهکاری، حمایت از آماج ها و بزه دیدگان احتمالی از رخ دادن جرم جلوگیری می کند. به نظر می رسد با وجود این که سیاست جنایی ایران به سمت شناسایی تدابیر حمایت گرانه نسبت به اطفال بزهکار گام برمی دارد، با این حال تا مطلوب شدن وضعیت حقوق کیفری کودکان و نوجوانان فاصله وجود دارد. براین اساس پژوهش حاضر به بررسی رویکرد حمایتی کودکان بزهکار و بزه دیده در قوانین کشور پرداخته است. تفاصيل المقالة