یکی از مباحثی که در بحث مکاسب محرمه‌ محل اختلاف شدید آراء فقیهان شیعه می‌باشد، مسأله‌ی أخذ أجرت بر واجبات است. اینکه در ادبیات فقه شیعه، قاعده‌ی أخذ أجرت بر واجبات، دارای چه پیشینه‌ی تاریخی است، چگونه در گذر زمان شکل می‌یابد و به قاعده‌ای فربه بدل می‌گردد، کدام دانشیان فقه شیعه، در این روند، تأثیر می‌گذارند و صاحب عروه در نقد دیدگاه مشهور و رواج دیدگاهی نو چه نقشی دارد، عمده مطالبی هستند که مقاله حاضر با نگاهی تاریخی، در قالب پژوهشی شخص محور، به تبیین آن‌ها اهتمام می‌ورزد تا از این رهگذر، به تاریخ قاعده‌ی أخذ أجرت بر واجبات آگاهی یابد. تفاصيل المقالة