تصفیه پساب‌های خروجی از واحد آب شیرین کن که دارای نمک بالا هستند، افزون‌بر آن‌که از آسیب‌های محیط زیستی چون شوک نمکی و گرمایی آبزیان جلوگیری می‌کند، قابلیت تولید نمک و آب را به‌عنوان دو فراورده مفید ایجاد می‌کند. در این مقاله، متغیر‌های فرایندی یک واحد پیش تصفیه پساب خروجی از واحد آب شیرین یک پتروشیمی، به صورت نظری و عملی در مقیاس پایلوت مورد بررسی قرار گرفته و مقدارهای بهینه آن‌ها ارایه شده است. طی فرایند پیش تصفیه پیشنهادی، عناصر سختی زا حذف می‌شوند و پساب برای جداسازی نمک و آب، قابل بهره برداری است. نوع و مقدار بهینه ترکیب‌های لخته‌ساز، سرعت اختلاط بهینه در واکنش‌گاه پیش تصفیه و نسبت بهینه مواد سختی زا به مواد لخته کننده در این پژوهش بررسی شده است. هم‌چنین مقدار سختی کل و رسانایی الکتریکی پساب ‌به‌عنوان معیاری از چگونگی عملکرد لخته ساز‌ها گزارش شده‌اند. سه ترکیب تجاری ارزان قیمت با خاصیت انعقادی و لخته سازی بررسی شده است. نتیجه‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهند که آهن سولفات به‌عنوان لخته کننده جهت حذف سختی کل، در مقایسه با آهن کلرید و آلومینیم سولفات (آلوم) مناسب‌تر است که در این حال میزان حذف سختی کل به تقریب برابر99% خواهد شد و سرعت اختلاط در واکنش‌گاه پیش تصفیه اول با توجه به نتیجه‌های به‌دست آمده برابر 70 دور بر دقیقه است. هم‌چنین نسبت حجمی 4 برای میزان سود به لخته کننده و نسبت حجمی 3 برای میزان سودا به لخته کننده بهترین نتیجه را نشان می‌دهد. تفاصيل المقالة

کوشاب یکی از نوشیدنی‌های پرمصرف جهان به شمار می‌آید. به منظور دستیابی به رنگ و شفافیت مطلوب در این نوشیدنی، فراوری جداسازی غشایی رو به گسترش است.در اثر استفاده از این نوع فراوری، درشت- مولکول‌های محلول که عامل طعم و ویژگی‌های فراسودمند کوشاب هستند به خوبی حفظ می‌شود در حالی‌که ذرات کلوئیدی عامل کدورت و سلول‌های مخمر از فراورده جدا می‌شود. این نوع جداسازی مشکلات عمده‌ای نظیر گرفتگی غشا را به همراه دارد. هدف از این مطالعه تجربی (میکروفیلتراسیون غشایی)، بررسی اثر فشار و نوع غشا بر شفافیت کوشاب است. در این پژوهش اثر فشار، دما، نوع غشاء، اندازه منفذ، سرعت جریان عرضی و دبی بر مقدار گرفتگی و شفافیت مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه‌ها نشان می‌دهد که افزایش فشار در تمام غشاها باعث افزایش شار تراوه تا فشار بحرانی می‌شود. با افزایش ویژگی آبدوستی در غشا مقدار شار تراوه افزایش یافت. مطالعات تکمیلی به منظور تایید نتیجه‌های نظری با عکسبرداری الکترونی انجام شد. این بررسی نتیجه‌های به‌دست آمده را تایید کرد. تفاصيل المقالة

در فرایندهای تبخیر ناگهانی چند مرحله‌ای شیرین سازی آب شور، بخش بزرگی از آب خوراک ورودی دور ریخته می‌شود. این آب در واقع آب خنک کننده برای جذب گرمای نهان از بخارآب به دست آمده از پساب شور، در تبخیر کننده بخش دفع گرما و تولید آب شیرین است. برای واحدهای صنعتی مانند پالایشگاه‌هایی که در کنار رودخانه‌ها احداث می‌شوند و آب خام پس از تصفیه مقدماتی و فرایندی ناگزیر به عملیات زلال سازی و تزریق مواد منعقد کننده و کمک منعقد کننده به عنوان خوراک به واحد آب شیرین کن فرستاده می‌شود، برگشت بیش از 50 درصد آب ورودی به رودخانه با افزایش دمایی معادل C° 14 قابل توجیه نبوده و نمونه بارزی از هدرروی به حساب می‌آید. در صورتی که می‌توان با بهره گیری از سامانه برج خنک کننده، این میزان آب خنک کننده را به صورت گردشی در فرایند به چرخش در آورد. این مقاله به مطالعه اصلاحی فرایند آب شیرین سازی یکی از پالایشگاه‌های کشور پرداخته است و برای نخستین بار به‌دست آمده مطالعات آن به مرحله اجرا در آمده است. در این پژوهش نشان داده شده است که چگونه با استخراج اطلاعات فرایندی لازم و انجام مدل‌سازی و شبیه‌سازی فرایند و با بهره گیری از معادلات و مفاهیم ترمودینامیکی پایه می‌توان در هر یک از سه واحد آب شیرین تبخیری موجود در یک نمونه پالایشگاه نفت تا 52 درصد به مقدار m3/h 667 آب خوراک مصرفی و به همین میزان در آب دورریز واحد صرفه‌جویی به عمل آورد. با انجام بهینه‌سازی و تغییر فرایندی نیز معادل ton/h 13 برابر با 50 درصد مصرف بخار آب هر واحد در بار نامی افزایش یافته است. تفاصيل المقالة