اگر نگاهى گذرا به تذکره هاى نوشته شده در عهد صفوى داشته باشیم، این نکته به خوبى آشکار مى شود که شاعران این دوره، در نقدِ شعر دستى توانا داشته و هر کدام به گونه اى، سعى در نقد اشعار دیگرى داشته اند، این نقدها باعث ایجاد یک ویژگى سبکى مهم در شعر این دوره شده است، ویژگى مورد نظر؛ معارضه شعراء با یکدیگر و به عبارتى نقد شعر با شعر است که به صورت هاى مختلفى در شعر این دوره دیده مى شود. شاعران سبک هندى بیشتر از هر سبک دیگرى در شعر فارسى، به معارضه با یکدیگر پرداخته اند، به همین خاطر بررسى و تحلیل آن ها از منظر سبک شناسى و نقد ادبى، بسیار مهم و ارزشمند است. در این مقاله معارضه هاى شاعران این سبک را مورد نقد و تحلیل قرار مى دهیم و ضمن دسته بندى آن ها، دلایل عمده شکل گیرى این معارضه ها را بررسى مى کنیم. تفاصيل المقالة